Vorige week voor het eerst les gehad van Jan Desmet, zaakvoerder van Vinam, groot importeur van Amerikaanse wijnen. Desmet is een spraakwater(of –wijn)val die heel wat kennis en ervaring te delen heeft. Z’ n betoog wordt opgeluisterd met hier en daar een leuk weetje, een anekdote, soms zelfs een klein geheimpje. Zo haalde hij z’n goeroe, John Parducci aan, een wijnmaker uit Mendocino County (die, dear RickvanCSP, geen énkele wijn meer waard vindt dan 15€).
Parducci onthulde na een intense proefsessie pardoes het geheim van de zogenaamde superproevers. Die superproevers gaan er prat op alle jonge premier GCC’ s van de Médoc blind te herkennen. Hoe kan dit toch, in de wetenschap dat élke jonge topBordeaux zowat hetzelfde smaakt ( fruit, fruit + fruit) ?
Wel, zij baseren zich volledig op de houtlagering.
Desmet vertelde dat elke premier cru andere soorten of anders getoast hout gebruikt, en dat dit ( in tegenstelling tot bvb de blend van druiven) een stabiel element is in de vinificatie.
Blijkbaar kan men na een vergelijkende test en wat oefening héél makkelijk herkennen op welke eik de wijn gelagerd is: de proevers onderscheiden dus niet de Margaux van een Haut Brion, maar het Allierhout van dat van Nevers…
Algauw ging de lesgever echter over op het leukste en interessantste onderdeel van de les, het proeven.Een korte impressie:
Jonathan Vineyards, ‘barrel select’chardonnay Mendocino county(10,90€): Mooi, lactisch, complex. Zeker geen overdreven houtsmaak.
Irony chardonnay, Napa ( 15€): zou een topper moeten zijn, ik vond hem te bananerig, snoeperig, opgesmukt.
Aphrodite cabernet sauvignon 2000 ( 13.65€): heel mooi rond maar toch structuur, zit ( té) perfect in elkaar. Eigenaardig genoeg zijn we zo gewoon aan de kleine foutjes(?) van Bordeauxwijnen dat we ze missen in de perfect rijpe Amerikanen.
Chateau St Michelle merlot: Enkele keren verkozen tot beste winery van de USA, met deze merlot ( 13.75€) bewijzen ze alvast hun vakmanschap.Zwart fruit, wat getoast, mooi evenwichtig. Lijkt wel een moderne St Emilion.
Wild Flower Cellars: Petite Syrah 2004 ( San Joaquin): Petite syrah is een kruising van syrah en peloursin en komt niet ( meer) voor in Frankrijk. Toch had deze wijn blind voor een Fransman kunnen doorgaan. Een wijn met grote authenticiteit, karakter en klasse. Voor 11.50€ is dit de topper van de avond.
De zinfandel van Villa Mount Eden ( Napa, 11€) was origineel, heel fruitig en charmant maar kon niet echt boeien. Dit in tegenstelling met de Cuvaison, cabernet sauvignon 2000(25€), die naast een rijp en rijk fruitpallet ook een grote complexiteit bezat.
En toch…Call me old fashioned, maar voor die prijs geef ik nog steeds de voorkeur aan een Franse Grand Cru Classé uit de Médoc…
Vinejo s Wijnblog 
St Michelle ok? Mmm, die zit dan net in de tussnserie. Wij hadden in onze Washington-proeverij ook twee Merlots van St Michelle. De basis was zeker ok, maar de Ethos, de topcuvée, tja, huilen met de pet op. Zielig probeerseltje waar ik niet meteen € 25 aan zou plakken.
Ik moet m’n eerste prijswaardige Amerikaan nog altijd proeven … .
LikeLike
de prijswaardige Amerikanen, maar hier moeilijk vindbaar. Ik deel dezelfde mening als vinejo, voor dat geld drink ik liever een Italiaanse of Franse topwijn.
LikeLike
Proef dan maar eens nen Zinfandel van Draper, Ridge Geyserville!!! Als Italie aan den overkant van den oceaan lag gingen we die ook meer betalen zonne.
Wie gaat er naar megavino? Gezien er ne kameraad van mij ook ne stand heeft wil ik hier wel eens vragen om bij hem (Dirk Vandaele, Italiaanse Wijnen) te passeren en zijn wijnen te beoordelen. Stand nummers zijn 3527 en 3529.
Ik sta alvast nu vrijdag om 18u aan de deur op den heizel!!!
LikeLike
Wel ik deel ten dele jullie mening, maar ik maak een uizondering voor Parducci die in mijn ogen één van de zuiverste chardonnay’s in de prijsklasse onder de 15 euro maakt en voor enkele fantastische pinot noir’s zoals die van Kenwood Vineyards. Er bestaat trouwens een heel interessante theorie over het verschil in palet tussen amerikaanse en europese wijndrinkers. Volgens die theorie zijn Amerikanen van jong af aan opgevoed binnen een veel zoeter smakenspectrum dan wij die meer zout en bitter gewoon zijn (denk maar aan spruiten of witloof). Zo is bijvoorbeeld Amerikaans supermarktspek walgelijk zoet en voor ons bijna oneetbaar! Dit maakt dat wanneer we wijnen vergelijken dat eigenlijk doen vanuit een eigen referentiekader dat fundamenteel verschillend is.
LikeLike
Daar gaat het volgens mij juist om Rick. Even een verre afwijking, waarom drinken wij coca cola en de amerikanen pepsi…. ? Merlot en Pinot Noir?
Soit , ik kan van alles genieten, als het maar goed gemaakt is! Waar leg je de standaard?
LikeLike
legt men meestal op de salontafel.
Seriously, de zoetigheid van veel Amerikaanse wijnen stoot me ook af, maar bvb de Mondavi cabernet 97 én 96 ( niet eens de reserve) is heel Frans van snit en zelfs de lievelingswijn van mijn St Julienminnend vrouwtje. Je moet hem wel in de afprijsbakken trachten te kopen want basisprijs is 25-30€. De Dominus 96 die ik ooit dronk is nog een stuk duurder maar was Franser dan Fernandel en Bourvil tongdraaiend in de Eifeltoren.
LikeLike
Dat is niet echt iets waar ik likkebaardend naar uitkijk… Maar alle gekheid op een stokje, ik heb even in mijn proefnota’s gekeken en gerekend: 17 x ondermaats (grotendeels Gallo en Mondavi), 21 x correct en toch een flitsende 16x super ! Zo slecht is dit niet, maar ik geef wel toe dat de zgn. goedkope flessen van de giganten efectief dichter bij Cola dan wijn kwamen.
LikeLike
Mijn excuses om hier zo stoutmoedig te komen binnen vallen, maar die discussie over de nieuwe wereld vind ik wel boeiend.
Binnen de globalisering van de smaak zijn het vooral de marketeers die gewonnen hebben, lijkt me. In hun strategie om wijn over de ganse wereld te kunnen verkopen, dus ook in landen met in oorsprong verschillende smaakprofielen, grijpen zij terug naar de kindertijd, de orale fase. Het kinderlijk bekje is snel gevuld met wat rijp fruit en zoete melk. Wanneer ons smakenpallet niet wordt uitgedaagd door Mr Bitter en Mss Zuur, dan blijven wij onze kick halen uit al wat zoet smaakt. Toch eens van een ander walletje proeven kost de nodige inspanningen. Hoeveel mensen starten niet met een gladde Jacob’s Creek of geniepig Lindemansje om zich pas na de nodige inspanningen en bekketrekkerij te laten verleiden door een Côte de Rhône met ballen. Ging onze sympathie ook niet eerst uit naar de Jommeke onder de bieren de ‘Blonde Leffe’ eerder dan naar het zure raadsel van de Trappist? Ons smaakpallet dient te worden uitgedaagd en geoefend. Trainen is dus de boodschap!
LikeLike
En daar voeg ik dan nog een heel fysiologische verklaring aan toe:
Het is logisch dat een kind instinctief bitter en zuur mijdt, maar wel zoet verkiest. Waarom? Heel simpel: een dier (bv. een aap) gaat ook voor de rijpste vruchten. Die brengen hem immers het beste rendement geïnvesteerde energie/opgebrachte energie. Een kind leert pas in zijn opvoeding dat zuur en bitter er ook bij mogen en net de complexiteit van de smaakervaringen verhogen.
SO:
1) Daarmee wil ik natuurlijk niet zeggen dat Amerikanen die ‘van nature’ zoeter aangelegd zouden zijn (van waar komt dat trouwens?) geen ‘goede’ opvoeding of cultuur genoten hebben (alhoewel ons ‘beeld’ van ‘DE’ Amerikaan dat vooroordeel wel dikwijls bevestigt), maar wel dat heel wat Amerikanen voor mij meestal richting overprijsde drinkwijnen gaan ofwel veel te dure hebbedingen zijn (en zelf Amerikanen denken dat: zie Gary Vaynerchuk –> WinelibraryTV). Er zijn natuurlijk ook een hele boel uitzonderingen. En wie gaat ontkennen dat zoet slecht is? Niemand, denk maar aan een heerlijke Amarone, een Ripasso, Banyuls, Coteaux du Layon, … maar dan liefst met alleen maar wat zoet (daar zit trouwens het probleem dat ik heb met de 90% Rheingau-riesling die naar de Amerikaanse markt gaat).
2) Laten we de import/exportmarkt niet vergeten: Amerikaanse wijnen (en zeker die uit de lagere dollarklasse) zijn hier dikwijls erg duur. En dat heeft met exportrates niks te maken (laten we niet vergeten dat de VS nog altijd een 19de eeuws vorm van mercantilisme kennen: gruwelijke importtaxen), maar wel met de belachelijke winsten die grootslijters en dikwijls ook kleinhandelaars hier maken (als ik een kist uit de VS laat komen via WLTV win ik gemakkelijk een € 2-5/fles van ongeveer $ 20, met portkosten inbegrepen welteverstaan!!!). Foutje? Ik denk het zo … want een slijter haalt zijn wijnen wel aan wat minder de fles.
3. Amerikaanse wijnen worden hier of als bulk of als rariteit verkocht. Dus er zijn twee zijden van het spectrum vertegenwoordigd: goedkoop en peperduur, maar niets ertussenin.
En zo heeft alles misschien weer eerder met beeldvorming te maken dan met de goede wijnen in de fles zelf.
@Venne: U know me: niks tegen Nieuwe Wereld, zeker niet als die uit jou kelder komt ;-).
@Vinejo: heerlijk, je bent er weer eens in geslaagd om een goede discussie als vanoudsher op gang te brengen!
LikeLike
Ben zelf wel fan van de thundershow van Gary. Verrast me telkens hoe makkelijk men daar doet over een fles van 40, 50$
Ondanks de potten konfituur, alcoholische vuurhaarden en wijnen met meer hout dan het gemiddeld IKEA-filiaal, spreekt de winecommunity die in de VS is uitgebouwd en vooral dan in Napa Californië mij wel aan. Gelukkig hebben wij in eigen land momenteel ook enkele blogs die zeer aardig op weg zijn iets gelijkaardigs op te bouwen
LikeLike
😉
LikeLike
Gary Vaynerchuk rocks !
LikeLike
@Amaronese, volledig akkoord, tot voor kort werd de dure dollar als excuus truus gebruikt om de prijzen van het vloeibare Californishe goud te rechtvaardigen.
Een correcte handelaar laat z’n klanten mee profiteren van de sterke euro dus zouden de prijzen als een vanille pudding in elkaar moeten zakken. Helaas blijkt de gebruikte melk geen melk maar stijfel te zijn.
Niks tegen winst maken maar ze moeten ook niet overdrijven…, zelfs niet als ze Gary heten.
LikeLike
de S bleeft hangen aan m’n glas (gevuld met Newton Johnson, geen Amerikaan maar fijne Zuid- Afrikaan)
LikeLike
lekker meer van winsten profiteren kan me eigenlijk nog niet zoveel schelen … ik mis dan misschien wel een paar goede Amerikanen, maar er is hier en elders op de wereld nog zoveel goeds.
Waar ik wel problemen mee heb is het exporteren van het Amerikaanse wijndiscours als enige fatsoenlijke vorm van denken/schrijven over wijn (en dan is er daar zo ene die in Mondovino spreekt over ‘I democratised the wine world’) … tsk, verlicht despotisme is dat. Anderzijds vind ik het evenzeer kl*te dat de Amerikaanse marktstructuur op de Europese geprojecteerd wordt (zie Bordeaux 2005), met een hoop belachelijk smoesjes als redenen (terwijl er eigenlijk maar één reden is).
Maar enfin, laten we niet doen alsof ‘DE’ Amerikanen de zondebok moeten zijn: net zoals hier McDonalds op handen gedragen werd door heel wat aandeelhouders een tiental jaren geleden, gaat dat ook zo met de invloed van de Amerikaanse wijnkritiek, de invloed op de markt, e.d. Dus, even hand in eigen boezem steken … .
@Pinot en co: misschien was ik even onduidelijk: als ik een fles bij Gary bestel en helemaal lekker naar hier laat komen, kost me dat nog minder dan dat ik ze hier in de winkel ga halen (en nu gij!).
Gary doet idd soms wat al te gemakkelijk over peperdure flessen (alhoewel die dan even dikwijls Europees zijn), maar anderzijds kapt ie ze evengoed in de spuwemmer als ze hem niet aanstaan. Duur of niet, hij blijft dikwijls keihard (enige marketing moeten we hem dan maar vergeven voor het fenomenale entertainmenttalent).
Ik blijf lekker rebels Decanter lezen: het enige veelstemmige wijntijdschrift dat er is.
LikeLike
gisteren gedronken: kon absoluut concurreren met de absolute top van bordeaux (ook bijna qua prijs), en blind bijzonder moeilijk te onderscheiden van deze laatste! By the way: hij had amper 12,5% alc!
(Hi Vinejo, da’s geleden van in Suze hé)
LikeLike
Ik proef altijd blind, en ik heb vastgesteld dat de wijnen van Vinam in Gent altijd zeer hoog scoren. Wie voor € 11,50 iets vindt dat beter is dan “Wild Flowers” Petite Syrah 2006, die mag me dat graag melden. 🙂 Vinam in Gent bestaat meer dan 30 jaar, en geeft zo veel professionele uitleg als je je maar kunt dromen. Ook al koop je maar één flesje voor een proeverij. Waar vind je dit nog ?
LikeLike