“Koedverdoemme dat ies een ingewikkeld geval.” Deze zin en nog meer grappige quotes kon de über-sympathieke wijnbouwer Vincent Sipp als Alsacien in verbazend vlot Nederlands reproduceren.
Ik had de tip via LpDV, het fantastische Franse wijnforum. Vincent, achterkleinzoon van Louis Sipp, was vroeger mede-eigenaar van Domaine Sipp-Mack en startte enkele jaren terug zijn eigen domein, enkele wijngaarden die hij overnam maar tevens een aantal nieuw aangekochte gronden.
“Pour devenir riche, on doit pas être vigneron.” Dit zegt de man die makkelijk zijn oogst topcru’s elk jaar uitverkoopt. Maar de leningen zijn hoog, het werk is slopend, de inkomsten dekken met moeite de kosten. En toch, als we vertrekken na meer dan twee uur keuvelen en proeven, geeft hij ons een korting én een fles Grand Cru Rosacker erbovenop. Rijk zal hij misschien niet worden, een rijk mens is hij wél.
Hij onderhield ons twee uur over zijn wijnen en de streek, de Elzas, die men in drie gebieden kan onderverdelen. “Les Vosges, les vignes et la plaine”. In de Vogezen, waar we doorreden, (mooi voer voor een tourrit), vind je de boerderijen terug waar kazen worden gemaakt. Munster vooral. Volgens Vincent Sipp stinkt die kaas naar de Duitsers en smaakt ie naar de Fransen. Hilariteit.
We bezochten later het gelijknamige dorpje en waren onmiddellijk verrast door het grote aantal ooievaars dat zich ginds thuis voelt. Toen we gefascineerd stonden te kijken, kregen we van een vriendelijk oud besje nog het verhaal van Albert Schweitzer erbij. Dat deze nobelprijswinnaar van de vrede eigenlijk in Kaysersberg geboren was bleek een detail.
Terug naar Vincent Sipp, oogstjaar 1965, net als schrijver dezes. Dat schept een band. De wijnbouwer liet ons zowat alles proeven wat hij in voorraad had. We startten met een zeer fijne sylvaner die op de Grand Cru helling Osterberg staat geplant. Sylvaner is echter geen nobele- lees grand cru- druif, vandaar, een ‘gewone’ wijn aan geen geld.
De riesling “Isa” 2011 had een mooie minerale neus maar was niet volledig droog. Te wijten aan een deel overrijpe druiven, verklaarde Vincent.
De drie grand cru s waren een stuk droger. En toch, ook op de Rosackerhelling te Hunawihr, die het meest naar het ZO gelegen is, rijpt de riesling soms té snel. De Grand Cru Shchoenenbourg ligt te Riquewihr en vertoont de meest minerale aroma’s – ook petrol. Het werd me ginds duidelijk dat Ezaswijnen veel meer.. eh… jawel, last hebben van die petrolgeur dan Duitse rieslings. De derde Grand cru van Sipp tenslotte, Osterberg is meer naar het Oosten en het hoogst gelegen (390 meter te Ribeauvillé) en zorgt voor wijnen die iets strenger plegen te zijn. Toch was de 2011 die we proefden mooi rijp, doch ook heel fijnzinnig en fris.
Het is onzinnig om alles te bespreken, maar toch wil ik nog even stil staan bij de pinot noir wijnen van het huis. Wanneer men mij tot op heden vroeg waarom ik amper aandacht besteed aan Pinot noir uit de Elzas was mijn antwoord meestal meedogenloos… “Het leven is te kort om pinot noir uit de Elzas te drinken. Onbeduidende, dunne wijnen, veelal scherp en toch zoetig, onevenwichtig, simpel, gechaptaliseerd.”
Tja, achteraf lijkt dit bijna een even belachelijke uitspraak als die van Mitt Romney in de kiescampagne 2012: “I believe in an America where millions of Americans believe in an America that’s the America millions of Americans believe in. That’s the America I love.”
Om maar te zeggen, de pinot noirs van Domaine Agapé zijn schitterend. Van de gewone Expression (uitverkocht, maar we mochten nog 12 halve flesjes kopen die bestemd waren voor restaurants) tot de Helios 2009, een wijn die ik binnenkort blind naast een Volnay van hetzelfde jaar wil plaatsen. Omdat ik denk dat ie die aankan.
Tot slot nog een mooie metafoor van Vincent. “Wijnstokken zijn zoals de mens. Als ze jong zijn moeten ze worden ingetoomd (gesnoeid), bij ouderen is dit niet meer nodig, dan trekt de stok zijn plan wel. Het rendement is dan vanzelf ook minder.” Nu ik dit noteer denk ik terug aan een postje uit 2009 over Jean Michel Comme van Pontet Canet die zowat hetzelfde zei (zie hier)
Agapé is oorspronkelijk een Grieks woord. Het betekent liefde, maar dan wel in zijn beheerste vorm, een liefde die uitgaat van de behoeften van de ander. Liefde die niks terugvraagt. De liefde van Domaine Agapé werd door ons echter met dank aanvaard en enthousiast beantwoord.
In een volgend artikel nog meer foto s en info over andere goede domeinen en eetgelegenheden in de Elzas.
Vinejo s Wijnblog 