Mijn vorige uitnodigingsmail voor de Heevie Teusted sessie bij me thuis had ik de titel gegeven “Bij leven en Welwijn”.
Dat was half februari en er waren al enkele symptomen dat er ons rare tijden te wachten stonden..
Mijn voorspellende titel bleek uit te komen. Uiteindelijk kon deze blijde gebeurtenis niet doorgaan (correct woordgebruik, vinejo! ©Jan Hautekiet) omdat de overheid een complot had gesmeed om wijndegustaties te saboteren.
We dienden dus vanaf een bepaald moment allen te zuipen in ons kot, iets wat we sowieso wel eens sporadisch deden. Maar…een echt goede zuiper wordt nerveus als hij zijn zuipsels niet met anderen kan delen.
Wie in deze seutentijd (© Jordaens) het woord zuipen in vorige alinea ongepast vindt vervange het geheel eigenhandig door drinken en drankjes.
Het werd een periode waarin een groot aantal wijnzotten nerveus werden omdat ze het gezopene zó lekker vonden en er niemand was om dat te bevestigen.
Na enige tijd bond onze grootste anarchist dan ook de kat de bel aan en stuurde een mail dat het maar moest gedaan zijn met al die angst en smetvrees. De titel van zijn mail was heel genuanceerd “Heevie Godverdomme!”
Zoals op vorige foto te zien heeft deze zachtmoedige anarchist een grote tuin tot zijn beschikking en wat interessant was: ook een grote zolder, waar we desnoods met 5 of 6 toch nog op respectabele afstand konden drinken en spuwen.
Als extra teaser beloofde de gastheer zijn flink uit de kluiten gewassen gasBBQ te gebruiken om ons van hapjes en maaltijd te voorzien.
Maar voor de wijnen was het mijnen toer.
Gezien het nog nooit was gebeurd dat we elkander 4 maanden na elkaar niet hadden zien drinken besloot ik niet met een indrinkertje te beginnen maar wel met een wijn die ik tot mijn 5 favoriete huizen in wit durf rekenen.
WIT
Gerard Bouley, Clos de Beaujeu 2014
Was het de wijn? Was het de uitmuntende jaargang? Was het de opluchting dat er uiteindelijk tóch niet zoveel was veranderd?
Feit is dat elke proever quasi lyrisch werd bij het sippen aan dit heerlijk goedje. Vince herkende de stijl van een “grote sauvignon blanc”. En dat was het ook. Als sauvignon goed gemaakt is (dus rijp geplukt) is het mijn lievelingsdruif in wit…
De recentste TN op CT, geschreven door een heer met de vreemde naam DRROBVINO, beschrijft de wijn zeer accuraat:
94 Points
1st bottle of 4. What a wine. Just entering into the drinking window, this wine shows tense pink grapefruit, chalky minerals, grass/hay, acacia flowers, lemon zest. Just lovely, classic, delicious. Long finish with bright acidity and citrus zing, showing off a bit of hay and minerals alongside tense citrus fruit. Drink this beauty over the next 10-15 yrs, IMHO.
Wij gaan daar totaal mee akkoord (ok, ook wel wat uit luiheid). 94 dus voor de eerste wijn. Deze score zou slechts nog door 1 andere wijn worden geëvenaard
Briday Rully premier cru Gresigny 2015
Hier een totaal ander type wijn, krachtiger, met vooral de nog jonge (maar mooie) houtlagering die opviel. Alle proevers waren onmiddellijk zeker met een chardonnay te maken te hebben, en dat klopte dan ook. Men zat in de Beaune, een ander in Maconnais, maar het ging dus om een Challonais, een Rully van het hoogst aangeschreven perceel in de streek, Gresigny.
90
Pour faire le pallet des rouges had ik nog een halfje Castagnier pinot noir 2016 overgehouden, de wijn werd herkend en waardig geacht.
ROOD
Domaine La Pousse d Or, Santenay Clos des Tavannes 1 r cru 2014
Een licht gehyped domein, was zelf benieuwd want zoals al mijn medelurkers had ik dit nog niet gedronken. De wijn had na enig opschudden een mooi aroma van rood en zwart fruit en mineralen. In de mond veel spanning, misschien nog net iets te streng, de gelaagdheid van de wijn toonde dat hij een paar jaartjes te vroeg was geopend. 90-91
Jammer genoeg was ik de challenger thuis vergeten. Ik.had me wat moeten haasten en nam enkel de flessen mee die ik op voorhand al geopend had. Eén wijn had ik bewust niet geopend omdat die telkens na het openen zo lekker is. En daardoor in mijn haast laten staan..L Aurage van Mitjaville had ik nochtans heel graag eens naast een topBourgogne gezet…
Robert Chevillon Nuit St Georges 1r cru Les Chaignots 2011
Het werd even stil terwijl men de neus in het glas stook. “Je wordt als het ware in het glas getrokken”zei iemand. Nadat we hem er terug uit hadden gevist sprak hij van geplette aardbeitjes, grafiet, kruidig, iets vegetaal..
De wijn is subtiel rijp, alles zit heel juist, zacht en mooie lengte. Toch vond Erik een groene of licht vegetale toets die erop wees dat dit niet uit het allerrijpste jaar afkomstig is. “2011 misschien?” opperde erik bescheiden als altijd. Ik kon enkel respectvol het hoofd buigen en bevestigen dat zijn bevindingen klopten. Ondanks het licht vegetale (wat uiteindelijk eigenlijk niemand stoorde) gaven we de wijn gezamenlijk 94 punten!
Na de Chevillon 2011 plaatste ik een wijn waarvan ik dacht dat hij hem ging overtreffen.
Pialade 2011
Nochtans kwamen er niet onmiddellijk enthousiaste kreetjes of uitdrukkingen na de eerste snuifjes. Het aroma was inderdaad een stuk minder fijn dan dat van de Bourgogne. In de mond vond ik m dan weer wél de verwachtingen inlossen, maar de sfeer was gezet, iedere ander proever zat nog teveel met de Bourgogne in het hoofd.
Kruidiger en (nog) rijper, heel mooie lengte. 91
Een fles die me al heel lang “ de ogen uitstak” was de Chateau des Tours 2005. Deze fles dateert nog uit de tijd dat Dirk Grandry me deze wijnen deed ontdekken, de tijd dat de vdp nog 8 euro en de CDR 12,5 euro moest kosten. Winkelprijs dus hé.
Ik had deze oerfles altijd bewaard om de houdbaarheid van deze wijnen te kunnen inschatten. Ik herinner me dat ik de 2005 jong alvast schitterend vond. Dat kan je ook lezen op de blog van deze vinejo-kloon in het Engels (en waar ik nu zelf ontdek dat de vdp 8,70 euro had gekost), een post uit 2009:
http://vinejo.blogspot.com/2009/08/chate…tours.html
Ik vond het dus interessant om
1/ de CDR ná de Pialade te schenken om te kijken of de Lustige Lurkers Des Tours zijn meesterhand zouden ontdekken
2/ te kijken hoe deze wijn op 15 jaar is geëvolueerd.
3/deze CDR naast een (goede) Chateauneuf te zetten om te kijken of deze “gewone” Cotes du Rhone het niveau van een CH9 haalt
Antwoord op 1: Jawel hoor!
Antwoord op 2: Ongelooflijk. De wijn lijkt 5 in plaats van 15 jaar oud. Fris, met zijdeachtige tannines, evenwicht, gewoonweg áf. Zowat de beste CDR ooit gedronken.
Antwoord op 3: Ja dus, hoewel de Charvin Chateauneuf 2005 ook zeer goed presteerde (en nog beter toen ik in de late uurtjes tijdens filosofische gesprekken met pvdw de kliekjes uit de flessen wrong.) de Charvin was kruidiger, had meer “beet” maar leek ook verder geevolueerd (wat impressie van dode bladeren).
We scoorden gezamenlijk beide wijnen 92.
Twee prachtige wijnen van 15 jaar oud, maar in de wereld der betere wijnen is dat eigenlijk middelbare leeftijd.
Tijd dus voor een duo dat toch al eerder richting pensioenleeftijd ging.
Domaine Chamonard, Morgon 1997
Ik had deze fles mogen kopen bij mijn (4 uur durende) bezoek vorige zomer. Twintig euro vroeg hij ervoor, dat de,t lang niet zijn stokagekosten vermoed ik 😉
De wijn rook naar zachte specerijen, bos, rozijntjes, munt.
Zacht en strelend in de mond, zuurtjes naar het einde toe.
Wie zei ook alweer dat Beaujolais niet kan ouderen….?
90
Charles Joguet, Clos de la Dioterie Chinon 1998
Wie het boek van Kermit Lynch las kent deze wijnmaker (zie foto onderaan, uit het boek “Adventures on the wineroute”.
Wanneer ik de Loire bespreek in de wijnles durf ik wel eens uit dit boek citeren. En dan zeker als ik een wijn schenk van Joguet.
“ Niet alleen maakt Joguet goede Chinon, hij is ook een van de weinigen in dit vak die wijnen maken die je zowel esthetisch, spiritueel en intellectueel als zintuiglijk weten te boeien. Je krijgt de indruk dat Charles tot het uiterste gaat en bereid is om risico s te lopen en verlies te nemen, zolang hij zijn magie maar mag bedrijven.
Wie wel eens een optreden van Judy Garland heeft bijgewoond begrijpt wat ik bedoel.de emotioneleoverve waarmee ze tijdens zo een concert een nummer voor het voetlicht brengt en zich helemaal geeft, doet me denken aan Charles. Hij brengt een wijn zoals een artiest een lied of act. Hij weigert op safe te gaan en zou een hele cuvee kunnen verspelen omdat hij tijdens de vinificaties even aan het improviseren sloeg, of gehoor gaf aan een plotselinge inval die niet helemaal uitpakte zoals hij had gehoopt.
Zijn wijn doet iets met je dat je tot op zekere hoogte begrijpt maar niet kunt verwoorden.”
Ik zal dus niet trachten te verwoorden wat deze wijn met ons deed. Wel wil ik vermelden dat men dacht aan een grote Bordeaux die door zijn finesse toch Bourgognesk aandeed. Margaux, dacht Vince.
In dat verband is het grappig dat ik wat verder in het boek (tja, je blijft lezen, je kent dat) las dat éen van zijn klanten over de Chinon sprak als die “Bordeaux-Beaujolais van u”.
Vandaag is dit huis in handen van Amerikanen, met alle gevolgen vandien (minder charme, meer geld, duurdere wijn).
Chateau Lagrange Saint Julien 2003
Ik herinnerde me deze wijn in zijn jeugd als uitzonderlijk goed.
Ooit, in 2008 of zo, ben ik tijdens de syntra wijnles naar huis gereden om een Lagrange 2003 te gaan halen en te laten proeven. Dominique, onze lesgever toen, had namelijk een Zuid Afrikaanse wijn geschonken waarvan hij zei: “Dit is nu een topwijn zie”.
Bordofiel als ik toen was reageerde ik dat ik dit echt geen topwijn vond, en dat ik even thuis een echte topwijn zou halen en laten proeven.
Jammer genoeg was de wijn op dat moment wat gedomineerd door het hout en was ik ontgoocheld dat het pure hedonisme van zijn prille jeugd wat was verdwenen.
Ook 17 jaar na de oogst was dit niet meer de absolute topper die ik erin had gezien, de wijn was wel heel goed uiteraard (wie dronk ooit een slechte Lagrange?) maar scoorde “slechts” 90-91.
Misschien kwam dit mede omdat zijn uitdager zo ongelofelijk goed was.
Clos Mogador Manyetes Priorat 2003
Wie bij Priorat nog steeds denkt aan fruitkruidige alcoholbommen moet dringend eens iets dronken van Clos Mogador. En liefst alsde wijn op dronk is, zoals deze 2003. Men dacht hier in eerste instantie aan een Hermitage.
Een harmonieuze topwijn, die Erik, nochtans een ervaren wijnrot (haha, we zullen hem vanaf nu Botritys noemen) durfde bestempelen als éen van de beste wijnen die hij al dronk.
94
Bij het heerlijke varkenshaasje van de grill met geitenkaas, appel, tijm en honing (pvdw had zijn best gedaan, blij als hij was dat ons normale leven (en dat is een leven met nu en dan een proeverij) weer was opgepakt)
schonk ik
Domaine de la Chevalerie Bourgeuil, “Vin de Garde” 2005
Een eenmalige cuvee, gemaakt door het huis in topjaar 05, met druiven van hun 2 allerbeste percelen, Chevalerie en Les Galichets.
Wat een wijn!
Bijna geen evolutie in de kleur, zwart fruit, tabak, grafiet. In de mond heel lang en complex, fris kruidig, licht droogtrekkent. Men dacht aan een zeer mooie Saint Emilion met redelijk wat cabernet franc (!). Het was niet Cheval Blac noch Figeac, het was een bescheiden wijn uit de Loire. 92
Chateau Phelan Ségur 2005
Benieuwd wat een overachiever en former cru bourgeois exceptionelle uit 2005 vandaag zou geven. Wel, dit viel heel goed mee. De wijn was wel ouder van kleur maar had een aantrekkelijk charmant aroma van munt en zoethout, was ook mooi fris in de mond met een mooie afdronk. Toch scoorden we hem een puntje lager dan de Bourgeuil.
Bij het geimproviseerde dessertje (pvdw wou ons zo lang mogelijk rond zijn tafel houden) schonk ik Les Contours de Deponcins 2016 van Francois Villard maar deze wijn had iets te weinig zuren om ons te bekoren. Deze (behoorlijk prijzige) Vdp is wisselvallig, soms schitterend, andere keren toont ie de minder mooie kenmerken van de viognier.
En zo eindigde een heerlijke namiddag in een zoete, mijmerende avond.
Je kon de opluchting bij hele Heevie Teusted team zien hangen in de zuivere lucht van het Meetjesland.
Alles blijft bij het ouwe.
Alles komt goed.
Vinejo s Wijnblog 