Moderatorvergadering in coronatijden

Gisteren een moderatorvergaderingske zónder special guests. Ja, wij lopen hier in het Gentse altijd wat voor op de rest van het land en ook op de coronamaatregelen van de regering, vandaar. (mocht gans Belgie dat gedaan hebben zaten we nu niet wederom in de sh** 

 )

Gezien de zon kwam piepen op t moment dat we begonnen met het uitvoeren van onze moderatorplicht kwam een roseetje goed van pas.
Oli was eerder al heel enthousiast geweest over de witte van Chateau Romanin, en in de roséversie van deze zuivere wijn (bio verplicht in de aop!) vonden we naast amandel en agrume alweer de schitterende balans terug die ook de andere wijnen van dit topdomein vertonen. Miste nét iets van complexiteit om te wedijveren met het beste van Bandol (lees Tempier, Pibarnon, Terrebrune,..) maar kon ons zeer bekoren.

Mijn partner in t forumkraam (én partner in crime) schonk vervolgens een wijn die, wanneer je hem naar je reukorgaan bracht, een soort kramp in de arm veroorzaakte waardoor het heel moeilijk was om je glas weer van je neus weg te halen. Wat een heerlijk snuffelneusje, na 10 minuten had ik nog steeds geen slok genomen (en ik had nochtans veel dorst..)
Deze Morgon VV 2016 van Anthony Thevenet liep over van de bloemetjes en het fris rood fruit, in de mond excelleerde hij in evenwicht en fraicheur. Het leek wel alsof er constant een frisse wind waaide tussen de vloeistof en je tong en gehemelte. We merkten een lekkere vegetaliteit op (slechts gedeeltelijk ontsteeld?) die mede deze fraicheur hielp in stand houden. Deze wijn was van het niveau van een Chamonard en Foillard en had ook iets Bourgondisch. Dat vonden we allebei niet erg.

Ik had een sterk vermoeden dat de wijn die ik vervolgens zou inschenken pérfect zou volgen op de vorige. 
Ook deze had een subtiele neus, met mineraliteit (grafiet), klein rood fruit, wat hout (vanille) en tabak, een echte charmeur. Oli dacht aan een Bourgogne met een Ahr touch (Bertram), of een Ahr met sterke Bourgognetoets (ook Bertram). Het was duidelijk dat hij vooral met Julia Bertram in zijn hoofd zat, maar ik kon de link naar de wijn wel volgen. Er was ook een Bourgondische aarsheid volgens Oli, maar hierop ben ik niet verder ingegaan. 
We dronken de topcuvée van Dominique Gruhier, L Âme des Dannots 2015.
Schoon marchandise uit Leuven!

Om ernaast te drinken had ik bewust gezocht naar een Bourgogne van hetzelfde jaar en ongeveer dezelfde prijs, maar uit een klassiekere streek, en had die gevonden in de pinot noir Grand Chailot van Hubert Lignier, toch wel een grote naam uit de Cote d ‘ Or.
De neus was minder verleidelijk met een ingetogen koelheid, aardse toetsen (schors en bos, leder ook), met iets minder fruit dan de vorige, vleziger, minder frivool maar meer karakter.

Er was eigenlijk een groter verschil tussen deze 2 Bourgognewijnen dan tussen de Gruhier en de Thevenet, maar beide wijnen tonen hoe goddelijk mooi pinot noir kan zijn als er wijn van gemaakt wordt door een gedreven wijnbouwer.

Over gedreven wijnbouwers gesproken, ook Alvaro Palacios behoort tot die categorie. Overal waar deze door Decanter tot wijnmaker van het jaar 2015 uitgeroepen vakman aan het werk gaat slaagt hij erin om wijnen te maken die tot de beste van de streek behoren. Na Priorat (Ermita) en Bierzo trok hij naar de meest klassieke aller Spaanse wijnstreken, de Rioja.
Ik kreeg dus een Rioja in mijn glas, stak mijn neus erin en wist onmiddellijk wat het was.
Saint Joseph! 
Tja, die peper, da s zó typisch, ik voelde me een beetje verlegen dat ik zo snel al kon zeggen uit welke streek Oli zijn wijn kwam. Naast de peper roken we een waaier aan andere aroma s, floraal, gerookt, mineraliteit en rijp maar fris rood fruit.
De eerste slok leek wat op de Belgische regering (onsamenhangend) de tweede was al veel mooier. Ook hier veel fraicheur, deze gulle wijn bleef enorm fris, ook dankzij een een subtiel frisgroene toets die de de ruggengraat van fruit een mooie spanning gaf. De tannines konden gewoonweg niet mooier rijp zijn. Een minuut na inslikken kreeg je er nog wat frambozen gratis bovenop, alsof je nog niet genoeg overtuigd was van de klasse van deze wijn.
Zoals gezegd, een topper uit de N Rhone voor mij.
Palacios, Propiedad, Rioja 2017
Caramba, garnacha!

Volgend glas. 
t Is geen speeddate maar een speeddegustatie.

In de neus eerst wat eenvoudig maar komt open bij walsen. Vooral blauwe bes, fijne rode zure kersjes, wat peper, viooltjes, kruidigheid. Een totaal ander aromapallet dan de vorige wijnen maar ook hier volop snuffelen.
Heel precies in de mond, olieachtig maar strak, heel fijne zuurtjes, klievend (volgens Oli), een licht bittertje naar het einde toe. Na inslikken wat droog maar zeker niet storend. 
Spannend in de mond, boeiend in de perceptie. 
Schoon!! Beter dan vele (wellicht te jonge) Barolo s die ik al dronk.
Oli twijfelde, en wist alvast zeker dat er alcohol in de wijn aanwezig. 
Ja die kent er wat van, blij dat hij in mijn team zit!

Ik geef even de gedachtengang van Oli weer: 
Voor wie zich daar ongemakkelijk bij voelt, er werd goed gemodereerd!

“Hmmm, de druif….”
Hij sloot de saparavi alvast uit. 
“Of misschien de streek…
Mocht het Frankrijk zijn N Rhone
Mocht het portugal zijn Baga..
Spanje? Bierzo (mencia)
Italie? nebiolo…
Met de tijd toonde de wijn meer rood fruit, kersjes ook… aglianico maar dan zou t minder fijn zijn en minder spanning…
Maar wat ik nu gewaar word…hoe langer de wijn open staat hoe meer rood fruit en..toch wel hoe meer tannines…
De enige die dat kan hebben is…Nebiolo!!”

Een welverdiend applaus was zijn deel. Maar ik had mijn glas vast dus dat kon niet.

t Was trouwens nebiolo met een klein percentage andere druiven uit de streek, Boca (noord Piemonte). Le Piane Mimmo 2013
Niet de eerste keer dat we een nebiolo die niét uit de streek rond Barolo komt heel erg lekker vinden.
En we zijn de laatsten om hier op t forum reclame te maken, maar dit is dus wel de tweede voltreffer van het aanbod van Leuvin. (Oli dronk blind, en ikzelf heb geen cent korting gekregen op deze wijn dus zeer streng beoordeeld, tweede dag, tijdens het schrijven van dit verslag, smaakte ie me nog meer, de tannines vielen trouwens mínder op, verrassend.)

Weder mijn beurt om blind te proberen een wijn thuis te brengen. Mijn gedachtengang zal ik echter, ter vrijwaring van het voortbestaan van dit forum, niet integraal publiceren.

Specerijen, peper alweer, iets tussen rood en zwart fruit, aardbei/cassis, heerlijk hedonistische neus. In de mond geen enkele weerbarstigheid, zijdezachte tannines, alweer een enorme fraicheur (is dít dan het kenmerk van wijnen op een rootday? Je zou het gaan denken,)
Hier wel degelijk wederom de kenmerken van N Rhone, ik durfde het tóch aan om dit te opperen.
Domaine de la Ville Rouge, Cuvee Paul, Crozes Hermitage 2014

Oef, juist deze keer, mijn ego was gerust gesteld. Zeeer zeer mooie wijn en PQ gewoonweg top (18 euro te wijnbeurs Lille).

De Chateau de Lamarque Haut Medoc 2016 die ik daarna schonk (ik wou weten of mijn eerste (top)ervaring met deze wijn correct was of eerder te wijten aan de 5 dagen dat mijn vrouw weg was op fietstocht) kon de hoge verwachtingen niet volledig inlossen. Het aroma was mooi maar in de mond was hij weerbarstiger dan de eerste fles die ik hiervan vorige week opende. Ik twijfel nog of ik de extra bestelde flessen ga ophalen, maar denk toch dat ik zal zwichten voor mijn tavco…)

We eindigden met twee heerlijke witte wijnen.

Von Hövel Scharehofberg, riesling auslese, Saar 2011
Hoho, vederlicht en toch lang en complex, zoveel beter om mee af te sluiten dan een Sauternes…

Of nee, nóg beter om mee af te sluiten is een niet geouileerde savagnin, de Grand Reserve 2014 van Aviet.

Tien wijnen geproefd, we vonden dat we voldoende onze voorbeeldfunctie hadden vervuld.
Deze moderatorvergadering was zeer vruchtbaar en kwam tot volgende conclusies:

1/ Alles goed met het forum
2/ Niet op de lauweren rusten en volgende vergadering niet te lang uitstellen
3/ Moderators van wijnfora behoren per definitie tot elkaars wijnbubbel.