Wijn en genetica, een niet zo evidente combinatie. En toch was het Christian die de handschoen opnam en een heerlijke degustatie in elkaar knutselde. De essentie was om druiven met genetische linken naast elkaar te drinken en te raden welke druiven we in ’t glas kregen. Geen evidentie, zou blijken.
De aftrap werd gegeven met de Champagne Gallimard Pere et fils cuvée de réserve. Het betrof een heerlijke blanc de noir: fruitig, fris en elegant. De kleur verraadde al dat er nogal wat pinot noir in verwerkt zat.
Het volgende duo: de kruising tussen één van deze wijnen en de vorige geeft als resultaat de andere druif. De Gwäss van Chanton wine 2011 was een 100% Gouais blanc. Een nogal wat bizarre Zwitserse wijn: troebel, boenwas en gist. Voor 31,75 pond geen topper. Blijkbaar als je Gouais blanc kruist met Pinot Noir, krijgt je Chardonnay, wat de link is met met de volgende wijn Chardonnay Leithaberg van Birgit Braunstein.
Het volgende duo opende met opnieuw een Chardonnay van Domaine Belleville 2015 (Rully 1 cry Les Cloux). Ik herinner me een mooie maar vrij nadrukkelijke houtlagering. Deze stond in duo met Domaine Saint Rémy. Een pinot Gris Grand Cru Brand 2011. Een neus van boenwas, edel. Ook in de mond. Zeer evenwichtig. Wel redelijk wat restzoet.
Het volgende duo was een Frühburgunder 2016 van Geil. Zeer rijpe neus. Deed me denken aan een Spätburgunder uit Baden. Zeer goed gemaakt maar het zoete, dat ook in de mond terugkwam, is minder mijn stijl. De pinot noir 2015 van Fritsch die er naast stond was ook vrij rijp maar meer in evenwicht.
Volgende duo was opnieuw Duitsland tegen Oostenrijk. De Adeneuer Kleine Kammer 2016 uit de Ahr had de typische kenmerken van een spätburgunder. Zeer knap maar opnieuw ging mijn voorkeur uit naar de iets strakkere Blaufränkische Leithaberg 2013 van Birgit Braunstein. Wat kan die dame toch mooie wijnen maken.
Dé wijnen van de avond werden geserveerd in een Oostenrijkse battle van dezelfde wijnbouwer Umathum. Een Sankt Laurent 2015 tegen de Kirschgarten Blaufränkisch 2013. Beide wijnen hadden alles van de betere pinot noir. Zeer fijn, lengte, evenwicht en precisie. Ik verkoos de laatste als WOTN.
Het laatste duo bracht ons weer bij de start: pinot noir. Dit keer uit de heimat (nu ja, ik weet dat daar over gediscussieerd kan worden). We dronken een Pernand Vergelesses 1 cru Iles des Vergelesses 2010 van Rapet tegen de Chapitre Rully 1 cru van Domaine Belleville 2013. De tweede toonde zich aanvankelijk als winnaar van het duo, maar na openstaan ging Rapet er toch op en over. Weeral 2 knappe wijnen.
Na de ‘officiële’ degustatie haalde de gastheer nog een Chateau Talbot 2004 (St Julien) uit de kelder. Voor mij perfect op dronk: voldoende fruit er nog in maar de scherpe hoekjes er van afgevijld en het hout prachtig verweven. Kan wel nog jaren mee. Tannines mooi rijp. 2004 een minder jaar? Dan toch niet voor deze knaap.
nieuwe episode, ditmaal over Belgische wijnen. Geen nota’s enkel impressies.
Landgoed Dorrebeek Brioche, mineraal en wat zoet wit fruit. Mooi in de neus, wat zich ook doortrekt in de mond. Aan een goeie 12 EUR (dacht ik) is dit PQ zeer correct.
Kampenberg – Kampagne Een voor mij onbekend domein uit Vlierzele. Hier vond ik de schuimwijn een stuk minder. Te geknutseld
Een duo Nobel – Johanitter & Brommer tegen Waes wit 2017 Beide wijnen waren zo goed als doorschijnend wit. De eerste was iets ingetogener en mineraler, de tweede leek in de neus op een Sauvignon Blanc maar had dan weer een restzoetje (chaptalisatie?). Ik ga voor de tweede want de eerste was voor mij nogal monotoon.
drie pinot Gris naast elkaar – 2 belgische en 1 Italiaanse Ik had misschien liever een Italiaanse PG van dezelfde prijsklasse, wat de verhoudingen mss duidelijker zou maken. De Mezzacorona 2017 was nogal eenvoudig maar vrij rijk van smaken (de zon in’ t glas). De monteberg 2017 deed weeral wat geknutseld aan. Nu de 3e keer dat ik Monteberg drink en telkens toch een teleurstelling. De Aldeneyck 2016was dan wel weer op ’t appel: qua smaken, complexiteit en evenwicht ver boven de rest.
Als tussendoortje 2 pinot noirs van een amateur wijnmaker… ik bespaar u de commentaren.
Wijngoed De Drie Fonteinen 2014 Gemaakt van 100% regent. Tegen de verwachting in een eerder complexe neus, maar de mond volgde niet: een sappige aanzet met een weerbarstig en hard middenstuk die alle smaken domineert.
Daarna Aldeneyck 2015 Pinot Noir tegen de Bon Baron Trésor 2014 Hier viel de Bon Baron me wel wat tegen: na de lovende kritieken kregen we een gesloten en eerder weerbarstige Bon Baron in ’t glas. Qua materie zat ’t wel goed, maar de wijn was niet in evenwicht en toonde zich eerder boers. Te laat geopend? Nog niet op dronk? Wie zal ’t zeggen. De Aldeneyck was een vrij atypische PN. Geen pinoterende geuren maar eerder rozijntjes en gedroogd fruit. Blijkbaar plukt Aldeneyck zeer laat en zeer rijp en dat laat zich voelen. Een andere stijl maar opnieuw correct gemaakte wijn.
Afsluiten deden we met een zoete wijn van Aldeneyck 2013 van, geloof ’t of niet, botrytis. De monden vielen open! Als niet liefhebber van zoet vond ik dit zeer aantrekkelijk: mooi evenwicht tussen het zoete en de knappe zuren. WOTN
Belgische wijnen zijn ‘in’, dat wil de media ons toch doen geloven. Ook door op kaarten te verschijnen in sterrenrestaurants, lijkt het alsof we onze voet naast de traditionele wijnlanden kunnen zetten. Het kan, zoals Aldeneyck bewijst, maar dat is toch niet altijd aan de juiste prijs, lijkt me. En voor een aantal anderen is er toch nog een lange weg te gaan.
Op de agenda stond vorige zondag een themadegustatie rond Beaujolais. Gezien Vinejo de orkestmeester van dienst was en hij de afgelopen jaren toch een aantal keer ter plaatste is gaan rondneuzen, waren de verwachtingen hoog. De wijnen werden telkens blind in duo geserveerd, behalve de laatste 2. Ik laat jullie graag meesmullen…
Duo 1: kunnen we de rosé beaujolais van de Bandol onderscheiden? De eerste wijn van Domaine Capréoles – Cossinelle Rosé 2016 was redelijk duidelijk de Beaujolais. Zat op z’n fruit met wat abrikoosjes. Een dorstlesser met frisse zuurtjes. De Bandol van Les Luquettes was er eentje die ik nog zelf had meegebracht. Jaargang 2015. Had die uit het duo wel als Bandol herkend maar zou nooit op Les Luquettes gekomen zijn. Deze was een stukje rijper en kruidiger. Volle wijn, ideaal om bij een provencaalse of saladeschotel te serveren op een mooie zomeravond (tja, je zou er zo stilaan naar hunkeren, niet waar?)
Duo 2: kunnen we de bewaarwijn Moulin à Vent van de, op papier, iets toegankelijker Régnié onderscheiden? De eerste wijn kwam van Richard Rottiers (2016) en was iets doorschijnender. Deze wijn was op houten foudres gelagerd en dat was, zij het zeer subtiel, merkbaar in de neus. Hinten van chocolade en vanille. Chewing gum. De Régnié (2015) was van Charly Thévenet. Wat een knaller zeg: bij aanvang wat banaan, licht creozoot, aarbeitjes. De wijn start sappig en dan ontvouwt zich eeun behoorlijk volle wijn met een prachtige textuur. Zacht en zalvend, al waren er op het einde toch wat tannines. Lang. Grote wijn. Ik denk dat de Régnié ook wint door het jaartal.
Duo 3: een Brouilly tegen een Morgon. Kunnen we de biodynamische wijn er uit halen? De eerste wijn was de hand van Robert Perraud ‘Pollen’ 2012. Mineralig en bourgondisch. Geconfijt fruit van zowel zwarte besjes als rode framboosjes. Mooie lengte. De biodynamische wijn was van Lapierre (ook 2012) en was jammer genoeg gekurkt. Toch kon je de lengte van de wijn wel proeven (de kurk was sterker in de neus dan in de mond). Vol en evenwichtig met een lange afdronk. Gelukkig heb ik van deze knaap nog één en ander liggen.
Duo 4: Hoe oudert een Beaujolais? Mooi, als we de Morgon van Daniel Bouland 2016 naast die van 2008 plaatsen. De eerste had een karmijnrode aanblik, minerale neus van rose besjes. Wat een lengte zeg! Mooie fijne zuren en dito afronk. De 2008 vertoonde tonen van cacao en tabak. Twee wijnen op niveau met een lichte voorkeur voor de jongste van de 2.
Duo 5: kunnen we de bourgogne van de Beaujolais onderscheiden – part 1 Vooraf werden we getipt dat het ging om een Fleurie van Domaine des Marrans tegen de Nuits saint Georges van Legros. Beide 2011. Nu moet je weten dat Domaine des Marrans me ongelooflijk goed is meegevallen laatst op de wijnbeurs in Seclin (was wel het magische jaar 2015) én dat de NSG 2011 me enorm is tegengevallen toen ik die met Jo een goed jaar opsloeberde. Toen vonden we de wijn onrijp, geranium toetsen, kort en dun, …
Het zicht deed wat verwarring ontstaan: de eerste wijn (de Fleurie) was donkerder van kleur en had een vrij neutrale neus. Ook ietswat cacao. De wijn was op niveau maar toch ging de tweede wijn (NSG) er wel over. De NSG had wat banaan, zeer floraal en mooie zuurtjes. Ik ging dus blind voor de Nuits (1e wijn). Bummer… niet dus. Volledig verkeerd en ik was zo overtuigd van m’n stuk. In het decor rijden, noemen ze zoiets
Duo 6: kunnen we de bourgogne van de Beaujolais onderscheiden – part 2
Twee heerlijke wijnen en een mooie apotheose. De Cote Chalonnaise La Fortune 2012 van Domaine de Villaine tegen de Morgon Côte de Py Javernières 2012 van Jean-Marc Burgaud. De eerste was kruidiger (thijm!) en gekenmerkt door een mooie finesse. De tweede had een zeer fijne neus, mineralig en had een enorme lengte. Wat kan die Burgaud toch wijn maken. Topwijn. De laatste was voor mij de wijn van de avond. Na mijn miskleun in het vorige duo, durfde ik me niet meer aan een uitspraak wagen. Maar de eerste conclusie is toch duidelijk dat je in het betere werk in de Beaujolais blind vaak moeilijk een verschil proeft. Kwalitatief moet men zeker niet onderdoen. Om maar over het verschil in prijs te zwijgen. Al hebben we allemaal een voorgevoel dat dit niet zo lang meer gaat duren tegen dat dit zal veranderen.
De laatste wijn van de originele line up kwam van de Genève Frères. We mochten een raden naar het jaartal… De wijn was al bruinrood gekleurd aan de rand, maar met toetsen in de neus van geconfijt fruit, putje in de neus en een aangename mond met mooie zuurtjes en een lichte kruidigheid. Ik gokte op 2000. Het jongste jaartal dat de revue passeerde was 1993 dacht ik. Wel, het was de moulin à vent uit………….. hou je vast……………………… 1969. Say no more!
Als toetje de Chateau Thivin – Côte de Brouilly Les Sept Vignes 2015 Mooie volle wijn met zowel zwart als rood fruit. Nog wat jong maar een erg mooie toekomst.
Heerlijke wijnen. Heerlijke hapjes. Bedankt aan Vinejo & Johan U. voor de schitterende namiddag.
Een nieuw hoofdstuk bij de ZWIJntjes werd dit keer geschreven in Zuid-Afrika. Ik wilde wel ’s weten hoe het nu zat met die ‘cool climate’ wijnen uit Elgin en Walker Bay, die de laatste jaren toch meer opgang kennen (ook qua prijs). Ik wilde weten of de wijnen inderdaad wel voldoen aan hetgeen ons vaak zo aantrekt in cool climate, nl fraicheur, finesse en balans. Ten tweede wilde ik ook weten of de wijnen correct geprijsd waren. Daarom vroeg ik alle deelnemers eerst enkele minuutjes ieder voor zich de wijn apart te quoteren én een schatting te maken van de prijs die ik in de (Belgische) wijnwinkel had betaald.
2. Hamilton russell – vineyards chardonnay 2015 – W.O Hemel & Aarde Vallei Vatlagering duidelijk merkbaar. Botertje, gerookt en wit fruit. Typische Chardonnay maar mankeert wat body op ’t middenpallet en ook de afdronk is niet echt lang. Nochtans was deze wijn bij het openen een stuk fijner. Grootste ontgoocheling gezien de reputatie van het domein en de prijs die ik ervoor betaalde. Geschatte prijs vd groep: 13.6 EUR ; gemiddelde score: 87
Betaalde prijs: 28 EUR (Mattys Brugge)
3. Neil Ellis Ellis:Whitehall Elgin Chardonnay 2015 – W.O Elgin Deze wijn stond naast de vorige chardonnay en was iets minder houtgelagerd. Voor mij ook iets eleganter. Ziltig. Nochtans hadden de meesten een lichte voorkeur voor wijn nr 2 die iets moderner gemaakt was. Geschatte prijs vd groep: 12.2 EUR ; gemiddelde score: 87.1
Betaalde prijs: 17.5 EUR (Rouseu SM Latem)
4. Beaumont Hope Marguerite 2016 – W.O. Bot River (Walker Bay) Klassevol aroma, tintelende zuren, redelijk chalky ook. Zeer fijn. Stak met kop en schouders boven de rest van de witte uit, nochtans niet de duurste witte. Moeilijk te erkennen als chenin. Geschatte prijs vd groep: 23.8 EUR ; gemiddelde score: 91.8
Betaalde prijs: 16.5 EUR (Start2taste Waregem)
5. Paul Cluver Estate Riesling (Dry encounter) – W.O. Elgin Typische riesling neus. Zeer mineralig. Mooie zuren. Deze wijn steekt goed in elkaar. Ontbrak voor mij wat aan body om echt top te zijn, maar gezien de prijs toch een over achiever. Geschatte prijs vd groep: 17 EUR ; gemiddelde score: 87.5
Betaalde prijs: 11 EUR (Start2taste Waregem)
6. Hamilton Russell Pinot Noir 2016 – W.O Hemel & Aarde Vallei Veel rood fruit in de neus. Fijn cederhout ook. Rokerig. Mineraal. Finesse. Harde zuren maken deze veel te jonge wijn voorlopig toegankelijk wat de behoorlijk afwijkende scores en prijzen verklaart. Behoorlijk lang id mond. Persoonlijk vind ik dat deze wijn niet echt op z’n waarde werd geschat, mede door z’n jeugd. Oké, 34 EUR is behoorlijk wat geld maar iemand zou hiervoor 12 (!) EUR geven. Good luck om in de Bourgogne hiervoor iets te vinden. Geschatte prijs vd groep: 19 EUR ; gemiddelde score: 88.3 met scores tussen 86 en 92!
Betaalde prijs: 34 EUR (Mattys Brugge)
7. Bouchard Finlayson: Galpin Peak 2013 (pinot noir) – W.O Hemel & Aarde Vallei Deze wijn was iets toegankelijker met z’n peer (wijn nr 6 die samen in duo werd geschonken). In begin had ik wat confituur, waarna de discussie opende wat nu de koelste van de 2 wijnen was. In de neus moest Bouchard het afleggen tegen de vorige, maar in de mond was deze veel zachter en eleganter. Opnieuw behoorlijk wat lengte. Deze vlezige wijn ging enkel maar opwaarts na openstaan. Geschatte prijs vd groep: 21 EUR ; gemiddelde score: 89 met opnieuw scores tussen 86 en 92! Betaalde prijs: 33 EUR (Rouseu SM Latem)
8. Bouchard Finlayson Hannibal 2014 – W.O Hemel & Aarde Vallei Deze winnaar van de avond is een blend van Sangiovese, Syrah, Pinot noir, Nebbiolo, Mourvèdre en Barbera. Het duurde even tot de groep er uit was welke de blend was (deze wijn stond in duo met wijn 9). Herfstwandeling, dadels, leder, kersen, kruidig. Wat een heerlijke snuffelneus. Enorm lang in de mond. Voor mij ook de topper van de avond. Geschatte prijs vd groep: 30 EUR ; gemiddelde score: 92.8
Betaalde prijs: 29 EUR (Rouseu SM Latem)
9. Oak Valley – Shiraz 2015 – W.O. Elgin Iemand riep direct: Syrah! Redelijk kruidig, zwart fruit, lengte! Stond een beetje in de schaduw van de vorige wijn met wie hij in duo stond. Maar toch zeer goed gemaakt rekening houdende me z’n prijs. Geschatte prijs vd groep: 18.4 EUR ; gemiddelde score: 89
Betaalde prijs: 14.5 EUR (Rouseu SM Latem)
10. Paul Cluver Estate Pinot Noir 2015 – W.O Elgin Beetje fout van mij om deze na het vorige duo te geven. Een vergetelheid. Apart geserveerd dus. Iets minder mijn ding gezien het rokerige. Wel erg mooi rood fruit en kruiden. Korter dan de vorige 2 wijnen maar toch zeer fris en evenwichtig. Geschatte prijs vd groep: NVT EUR ; gemiddelde score: 88
Betaalde prijs: 16 EUR (Start2taste Waregem)
11. Iona One man Band 2013 – W.O. Elgin De laatste 2 wijnen kwamen eveneens in duo. De One man band was duidelijk een bordeauxblend. En inderdaad. Ik vond de wijn mooi in evenwicht, fijne zuren ook. Correcte afdronk. Geschatte prijs vd groep: 20.7 EUR ; gemiddelde score: 88.9
Betaalde prijs: 22.8 EUR (Wijnmuze Waregem)
12. Iona Solace 2010 (Shiraz) – W.O. Elgin Mocht het klein kreukje in de neus (een ietsiepietsie iets van kurk) er niet zijn geweest, dan had ie waarschijnlijk naast de Hannibal gestaan. Want deze wijn is mooi. Wat een lengte en elegantie. Beide wijnen waren trouwens diegene die meest cool climate aandeden van allemaal. Geschatte prijs vd groep: 25 EUR ; gemiddelde score: 91.3
Betaalde prijs: 29 EUR (Wijnmuze Waregem)
Conclusie: Behalve de chenin Beaumont viel het in wit wat tegen. Maar de rode daarentegen waren allemaal goed tot zeer goed. Voor die kwaliteit moet ook wel een stuiver betaald worden. Slechts 4 wijnen werden goedkoper ingeschat dan hun winkelprijs. Voor mij was de Beaumont de ontdekking van de avond. De Solace en de Hannibal de toppers.
Didier verkende afgelopen zomer de Noord-Spaanse wijnstreken Priorat en Montsant, en presenteerde voor de aanwezige (Z)Wijntjes enkele van zijn ontdekkingen. Maar niet alleen de vertrouwde Gentse proevers zaten rond de tafel, ook Erik, de wijn-en reisbuddy van Didier was aanwezig, én speciale gast Jan Reynaert, amateur wijnmaker uit het Heuvelland, kwam enkele van zijn wijnen presenteren. Het werd een eclectische selectie wijnen, en voor de duidelijkheid zal ik de Belgische wijnen van wijngoed Reyngaard apart behandelen, onderaan dit artikel.
We kregen 13 wijnen te proeven, waarvan 6 uit Spanje, en uiteraard zou de rode draad de themagebieden Priorat/Montsant zijn. Ik zei het al: het werd een eclectische selectie, waarin soms die draad een beetje verloren ging, omdat steeds (volgens traditie bij dit proefgroepje) de wijnen in duo werden voorgesteld – telkens werd een Franse wijn tegenover de Spaanse gezet-, en de nodige aandacht besteed werd aan de Belgische wijnmaker die een aantal van zijn wijnen kwam voorstellen.
Er werd afgetrapt met een schuimwijn. Licht strogeel, fijne pareling, met in de neus brood, gist, groene kruiden, en wat vegetaliteit (okkernoot, kastanje). Stevige inzet met frisse zuren. Groene peer, appel, ziltige mineraliteit. Valt een beetje weg in het middenstuk. Zachte en droge afdronk. 1- Deze mooie schuimwijn (87 pt) was de Mar de Frades Brut Nature, gemaakt van 100% Albariño. Mooie schuimwijn, ter plaatse aan ongeveer 14€ een koopje, hier aan 25€ tot 30€ veel te duur verkocht.
Er komt een duo rosé in het glas. De eerste wijn is licht van kleur, uienschil, en vertoont primair rood fruit, snoepjes, rode bessen, roze pompelmoes en banaan. In de mond peer, wit fruit en rode besjes. Een beetje boerse afdronk, niet verfijnd. 2- Deze La Grange Classique Rosé IGP 2016 (5,9€, 85 pt) wordt ruimschoots overklast door de 3- Wijngoed Reynaard Regent 2016. Maar daarover straks dus meer.
Het volgende duo gaat onder de noemer “lichte witte wijn“. Eerst een wijn met een waterige, bleke kleur. Animaal, gistig, gedroogd fruit als dadels en vijg, ook wat rood fruit. Gistigheid ook in de mond, met wat fruitzoet in aanzet, medicinale toets. Mist evenwicht en zuiverheid. Moeilijke wijn, niet het klassieke smaakpatroon. De tweede wijn is licht strogeel. Ingetogen neus klassiek, mineraal. Wit fruit en bloemen, kleine kruidigheid. Romig en vol in de mond, met saliniteit en balans. Mooie, zuivere zuurstructuur. Zalvend mondgevoel. Lange afdronk, pepertje, wit fruit, mooi.
Er heerst wat verwarring als de wijnen uiteindelijk worden onthuld. De eerste wijn wordt eerst als de Spaanse aangekondigd, maar blijkt dan toch de Belgische te zijn. 4- Wijngoed Reyngaard Belgisch Wit 2016, 75% Pinot Gris en 25% Auxerrois. Later hierover meer. De tweede wijn krijgt van mij 89 pt, de Guia Penin 2017 geeft me gelijk, het is de 5- Cellar Masroig Pinyeres Blanc 2016 DO Montsant, en kost ter plaatse amper 6,60€. 100% granacha blanca, geproduceerd door de grote coöperatieve (500 ha wijngaard in DO Montsant!) in El Masroig. Je kan hem in België kopen aan 9€ ongeveer, en dit is de wijn zeker waard.
Duo 3 staat voor stevig wit, en bestaat uit een Prioratwijn tegenover een wijn uit de Languedoc. 6- is donker goudgeel. Ingetogen finesse, geeft eerst weinig prijs. Appel, wat nootachtig Later een mooie floraliteit, druivig, droesem. Complexe aanzet met perzik, appel, en weer die nootjes. Droog maar niet oxidatief, wel veel complexiteit. Houtimpressies. Lange, vineuze afdronk, ook hier een fijne complexiteit. Heel mooie wijn. Celler Clos 93 Parèntesis 2016 (DOC Priorat) is gemaakt van 70% granacha blanca en 30% pedro ximinez (de nootjes!!), en krijgt 8 tot 9 maanden rijping op oude Franse eik. 89 pt, en aan 15€ (ter plaatse) zijn prijs meer dan waard.
7- komt stralend goudgeel in het glas. Opgelet, zoals steeds weerspiegelen de proefnotities mijn persoonlijke smaak. Want: de wijn is evolutief, oxidatief, en wordt overheerst door houtlagering. Onderliggend met goede wil breed geel fruit. Ook in de mond houtgedreven, zelfs tannineus. Overgelagerd en boertig, boterig en oxidatief. Kleine kruidigheid, ferme bitters. De afdronk? Hout en hout… Er wordt wild geraden naar de druivensoort. Ook al geen goed teken, want deze… chardonnay uit de Languedoc vertoont weinig chardonnay-karakter. Domaine de Perdiguier Cuvée d’En Auger 2008 (Vin de Pays Coteaux d’Ensérune) Mijn persoonlijke score is 84, nochtans vindt de meerderheid aan tafel dit best een okee wijn.
Duo 4, en hiermee schakelen we over naar rood. Didier vertelt ons dat er een Montsant tegenover een Languedocwijn wordt geschonken. 8- is donker en ondoorzichtig, maar de neuzen gaan omhoog: kurk… Wie door durft te proeven merkt: dit zou een klasserijke wijn geweest zijn. Helaas, kurk dus. Cellar Masroig Les Sorts Vinyes Velles 2013 DO Montsant. 9- donkerrode kersenkleur. Fijne en minerale neus, bramen, pruimen, gedroogd en zwart fruit. Tabak, thee, groene kruiden. Zacht rijp fruit in aanzet, wat evolutie. Rustiek in de mond, met zuurtjes, kruiden en zwart fruit, pepertje ook. Alcohol en tannines drogen wat uit. In afdronk pepertje, en rijp zwart fruit. 86 pt Mas de Pountil “L’Authentique” Coteaux de Languedoc 2010, komt uit de Terrasses de Larzac en is gemaakt van Carignan en Mouvèdre.
In duo 5 komen twee monocépages. 10- ondoorzichtig donkerrood. Rijp zwart fruit en kruidigheid, ingetogen, al wat tertiaire toetsen. Vlezigheid, cassis, bosbes, vanille. Krachtig en rijp, complex, kruidig. Gedroogd zwart fruit, veel sappigheid. In afdronk ook sappig en krachtig, warm, met verfijnde tannines. Lang. Mooie wijn. 90+ pt Celler Clos 93 L’exclamació 2014 DOC Priorat kost wel 24€ op domein. Eerder zeldzaam: een 100% Syrah-Priorat.
11- is ook ondoorzichtig, bijna zwart. Rijp fruit, peperig, groene kruidigheid, lactische toets. Zachter fruit, wat yoghurt. Rokerig. Sappig en complex, met peperigheid, fraicheur, stevige tannines. Zwart fruit en kruiden in de mond. Stevige, krachtige wijn. Afdronk met stevige tannines, lang, beetje drogend. Gelijkspel, deze krijgt ook 90 pt van mij. Cave de Tain Hermitage 2010 vertoont wel alle klassieke Syrah kenmerken van een wijn uit de noordelijke Rhône. Duur: 26,38€ op de coöperatieve.
Een monocépage versus een superblend in het laatste duo, duo 6. Het zou om een Priorat en een niet-Franse wijn gaan. 12- Bruinrode kleur aan de rand. Hout en vanille, kruidigheid, zoethout, mineraal. Rijp gedroogd fruit, goede zuurstructuur, zacht en suave mondgevoel. Veel fraicheur. Wat evolutief, ouderdom, karamel, gestoofde groenteschotel. Afdronk met lengte, zachte tannines, finesse. Grote wijn, maar op dronk. 92 pt Door de zachtheid en de kruidigheid word ik op het verkeerde been gezet. Ik blijf “grenache” volhouden terwijl de anderen al lang in Italië zitten. Ze hebben gelijk: Terredavino Essenza 2007 Barolo. Uiteraard 100% Nebbiolo, uit een groot jaar. Ik ben verbaasd over de zachte structuur en de evolutie in deze wijn. En beschaamd dat ik de Nebbiolo niet herkende. 34€.
13- Nog bewaarde kersenrode kleur. Groene kruiden, lijm, velpon, rood en zwart fruit, gebald maar overrijp. Rijp en zwoel in de mond, veel alcohol, mist finesse. Stevig, zwaar, zoetig, tanninerijk. Dit doet denken aan nieuwe-wereld. 88 pt Buil & Giné Pleret 2007 DOC Priorat, 30% Grenache, 30% Carignan, 20% Merlot en 10% Syrah. Een superblend, inderdaad. Maar aan bijna 40€ veel te duur voor wat we in het glas krijgen.
Maar laten we niet vergeten dat ook Jan Reynaert, amateur wijnmaker van wijngoed Reyngaard, aan tafel zit en enkele proefflesjes heeft meegebracht. Jan maakt deel uit van een culinaire familie, en heeft zelf, als zoon van een meesterkok, aan het fornuis van diverse goed aangeschreven restaurants gestaan. Tegenwoordig is hij traiteur, daarnaast lesgever aan Syntra, en dus ook amateur wijnmaker op zijn microdomein in Dranouter (Heuvelland). Micro, want amper 300 wijnstokken, met vooral Regent en enkele rijen Auxerrois en Pinot Gris. Jan is ook een begeesterend verteller, zoals de foto hiernaast aantoont.
De flessen die hij meebrengt hebben geen gedrukt etiket. De oplage is te klein om daarin te investeren. Didier zette enkele van zijn wijnen tussen de duo’s in de degustatie. In het duo rosé overtroefde de Wijngoed Reyngaard Regent rosé 2016 zijn tegenstander (La Grange Classique Rosé IGP 2016) met klasse. Donkere rosékleur, bijna rood, met een kruidige neus, rokerig, metalig, fijn rood fruit. Bubbelgum, kersenyoghurt. Aanzet met bessenfruit, net niet beendroog, sappig, fruitig, en een klein bittertje naar het einde toe. Korrelige materie, mondgevoel van een rode wijn. In afdronk veel sappig fruit en wat steeltjesbitters. Zowat de beste Belgische rosé die ik ooit mocht proeven. Heerlijke wijn. Die steeltjesbitters, dat kan kloppen, want voor de 2016 heeft Jan “whole bunch” fermentatie toegepast, zonder ontstelen dus. Er zijn van deze wijn slechts 40 flessen geproduceerd.
In duo 2 stond een wijn van Jan tegenover de Pinyeres blanc, en hier was wel degelijk een klasseverschil merkbaar in het voordeel van de Spanjaard. De Pinyeres blanc gaf ik 89 pt (zie boven). De Heuvellandse witte wijn Wijngoed Reyngaard Belgisch Wit 2016had animale en gistige tonen in de neus, met vijgen en dadels als fruit. Ook in de mond gistig, medicinaal. Moeilijke wijn, die evenwicht mist, en buiten het klassieke smaakpatroon zit. In 2016 gemaakt van 75% pinot gris, 25% auxerrois.
Tussen de duo’s door laat Jan enkele proefflesjes van zijn 2017 oogst proeven. Auxerrois 2017: peer, peer, peer, rijpe appel en peer. Ziltig, met wat restzoet. Rechtlijnig met een goede zuurstructuur. Correct, maar minder boeiend. Pinot Gris 2017: bloemetjes, groen en vegetaal, aards, boswortels, onderhout. Groen en strak in de mond, stevig mondgevoel, vulling en reserve. ietwat droogtrekkend op het einde. Goede wijn. Regent rosé 2017: wat onzuivere neus eerst met gisten, later snoepjes, primair fruit, vlezigheid. Beetje scherp in aanzet, ongedekte zuren, wat restzoet. Deze wijn zit in primaire fase, moet nog integreren. Door de beperkte productiecapaciteit is van alle wijnen telkens een beetje overschot als de gistingstanks gevuld zijn. Jan doet al die restjes bij elkaar in zijn eigen “superblend“. We proeven ook deze wijn, waarin 40% pinot gris, 40% auxerrois, en 20% van de regent rosé: floraal en fruitig, met rode besjes, snoepjes, groenigheid. Zacht in aanzet, met ziltigheid, complex. Mooie, complete wijn met veel frisheid. Ook gewoon lekker.De Reyngaard Regent Rood 2017 is donker en ondoorzichtig. Rubber, lactisch, elastiekjes komen eerst in de neus. Onderliggend donker en zwart fruit. Zacht en romig in de mond, beetje lactisch, tannines moeten zich nog integreren. De wijn mist nu nog wat materie maar heeft wel een mooie structuur.
Al bij al bewijst Jan Reinaert dat hij de kunst van het wijnmaken beheerst. En overtuigt hij ons nog maar eens van het potentieel van Belgische wijnen. Jammer dat deze niet-commerciële productie niet mee kan doen aan de wedstrijden, zoals de verkiezing “Beste Belgische wijn“. Wijngoed Reyngaard zou wel eens hoge scores kunnen halen.
Als afsluiter komt er nog “een specialleke” in het glas, geschonken door Erik. In het glas komt een bruinrode, oude wijn. We vragen ons af of dit een oude verkleurde rode wijn is of een oude witte wijn. In de neus nootjes, rozijntjes, sinaaschil, sherrytoets. Ook in de mond erg sherryachtig, maar lang, mooi, complex. Zoete materie met frisse aciditeit. Dit zou een fijne lichte oloroso kunnen zijn.
Als de fles wordt onthuld is de verrassing compleet: Renaissance Vineyard Late Harvest Sauvignon Blanc 1984 (North Yuba, California, USA). North Yuba AVA is een American Viticultural Area in de Sierra Nevada, met voornamelijk vulkanische bodems. Renaissance Vineyards is de grootste producer hier, met 18ha wijngaard.
Tenslotte: dank aan Didier en Erik voor de wijnselectie en de presentatie, aan Johan en Kathleen voor de ontvangst en de hapjes, aan alle proevers voor de gezellige sfeer en aan Jan Reynaert voor de verrassende Belgische wijnen.
Een tasting die al een tijdje achter de rug is maar ik wilde de belangrijkste impressies toch hier effe neerpennen. Thema was Touriga Nacional, dé Portugese druif waarover een ZWijntje z’n thesis maakt in het kader van z’n sommelier opleiding.
We openden met een heerlijke champage: Bertrand Pertois, cuvée de reserve. Aanrader.
Eerste duo uit de Duo: 1 mono en 1 blend De eerste was de Elveira van Michel Chapoutier 2013. Ik heb zelden mindere wijn gedronken van de Michel, maar deze is voor mij iets te warm. Euchalyptus, violet, zwart fruit, droogtrekkende tannines. Een bitter mondgevoel. Voor mij toch niet wauw. Is ook eerder een budgetwijn maar toch… De andere was Alves de Sousa Caldes 2015 en was iets fruitiger. De tweede was dus de blend
Tweede duo uit Alentejo: mono versus blend Herdade do Rocim 2014 was de mono: elegante frisfruitige wijn. Structuur en heel wat tannines. De tweede was Pousio reserve uit 2013 Hier iets meer rood fruit en fijne zuren. Opnieuw kwam de 100% Touriga als meest ‘harde’ wijn met typisch zwart fruit.
Derde duo: mono versus blend Ribeiro Santo (jaartal?) had een mooie cedertoets. Niet too much. Elegant en zacht in de mond. De tweede had iets van karton en daardoor onevenwichtig. NIet te beoordelen dus. Jammer
Na een onbekende Gigondas uit 1979 die nog niet kapot was kwam het volgende duo blind op tafel: duo uit 2 verschillende streken. Mono of blend? de Cabriz 2010 was 100% Touriga met een gebalde neus, laurier, chocolade. Bittere chocolade. Structuur. Zeer veel fraicheur. Blijkbaar typisch voor de Dao. De wijn toonde zich nog zeer jong. De tweede was minder mijn ding: de Altano van QUinta do Ataide 2012 reserva had citroengeste, praliné en een lichte carameltoets.
volgend duo, zelfde vragen: 2 streken, mono of blend? De eerste was de Vertente 2013 van Niepoort. Deze had een lactische toets, was erg rond en soepel in de mond. Sappige blauwe bes in de afdronk. Douro dus. De tweede was Casa da Mouraz (jaartal?) Zwart fruit, munt/oude apotheek, lengte en veel euchalyptus. Droogtrekkend. Viel plat op t einde.
Laatste duo waren wijnen uit de Alentejo Grous – Merdade dos reserva uit 2013 was zeer zacht. Had weer die euchalyptus met wat caramel. DHerdade do Monte da Ribeira reserva – Grous 2013 had een nogal gebalde neus. Moeilijk om er iets uit te halen. Vaak een meerwaarde omdat je dan aan een zoektocht kan beginnen. De wijn had een mooie spanning; Meer heb ik niet genoteerd.
Afsluiten deden we met een Late Bottled Vintage 2000 van Amuro. NIet echt mijn ding maar ging geweldig goed bij het heerlijke dessert.
Interessante tasting. Ik leerde bij de Touriga Nacional vaak stevige wijnen zijn met behoorlijke tannines, zwart fruit. Persoonlijk verkoos ik vaker de blends. Qua streken is Dao m’n favoriet, omwille van de koelere wijnen die er geproduceerd worden. Volgende keer komt oa Priorat aan de beurt.
Nieuwe proeverij met als thema ‘Malbec’ en bij uitbreiding enkele witte/zoete Zuidwesten wijnen.
We openden met een champagne: Crucifix blanc de blanc: zeer fris en enorm mineralig. Chalky, zo als de Engelsen zouden zeggen.
De eerste witte werd geschonken door onze gast Olivier: Brana – Les jonquilles irouléguy 2014 Rijpe citrustoetsen, ananas ook al in de neus. Wat toast. De wijn toont een natuurlijke spanning, iets wat je obv de neus nooit zou denken.
Dan volgende een trio malbec wijnen. Blind geschonken. Een Argentijn, een Cahors en een buitenbeentje K-Pot 2016 van Clos Troteligotte Portovino 11.9EUR Het was duidelijk dat deze rakker in de stroming van de biodynamie zat. as, creozoot, opgelegde kers, viooltjes en wat alcohol. Speciaal. Ik was er niet erg wild van maar kon deze wel appreciëren. Chateau Fleur Haut Caussens – La Viminière 2015 1 jour 1vin 15.9 EUR Houtlagering, koffie, cacao bracht me in BOrdeaux. En effectief. De tannines waren hier wel opvallend want ook hier 100% malbec. Mooi, maar voor mij te modern van stijl om hiervan in te slaan. DOMINIO DEL PLATA uit Mendoza Ben Marco Wijnzolder 13.6 EUR iets ingetogener dan de vorige 2 wijnen. potlood, medicijnen. Mooi evenwicht en fraicheur. Redelijk monotoon wel.
Het volgende duo bestond uit meer krachtiger stijlen: eentje uit Cahors en eentje uit Argentinië. Bodegas Diamandes de Uco 2011 Carrefour 13.99 EUR Zwart fruit, rijpe tannines, deze wijn zit duidelij op z’n fruit. Goed om weten is dat deze rakker uit de Carrefour door de familie Bonnie (Malartic) is gemaakt. Persoonlijk P/Q mooie wijn. Bravo aan de Carrefour Chateau La Caminade – La Commandery 2010 WIjnhoek Mariakerke 12.99 EUR Mooi fruitboeket, lichte cedertoets die een meerwaarde geeft aan de wijn. Korrelige tannines.
Zelfde duo: Cahors versus Argentinië FInca Sophenia – Réserva 2014 Weber St Idesbald 11.9EUR Mooie fijne neus met specerijen en rood fruit (!) dit keer. Chateau Lamartine cuvée Particulière 2011 Plakaatverf, medicinaal. Weinig genoteerd verder. Sorry.
Twee toppers, waarvan eentje uit Cahors en eentje uit Argentinië Chateau du cèdre – le cèdre 2011 Vitisvins 33.5 EUR zeer elegante wijn, zoethout, vol, rond rijpe tannines, zeer gestructureerde en gelaagde wijn. Inderdaad echte topwijn Catena – Alta Malbec 2013 Wijnmarkt 32EUR Iets meer uitgesproken neus. Zoethout, plakaatverf, koffie en cederhout. Ook zeer mooie wijn.
Conclusies van de malbecwijnen: – mis wat zoekwerk, vind je toch mooie wijnen die geen typische jaw breakers zijn. – de Argentijnen zijn iets toegankelijker dan de cahors en kenbaar door hun plakaatverf toetsje en meer rondeur
Afsluiter is een duo van zoet in zuidwesten: Domaine de Cauhapé Symphonie de novembre 2014 Jucancon 19EUR op salon des vignerons indépendant exotisch fruit, rijpe toetsen, maar toch die aciditeit die voor mij toch een meerwaarde brengt tav bvb de traditionele Sauternes. Ook nog een amandeltoets. Domaine du Campilh – cuvée Céleste 2010 Pacherenc du vic bilh 14 EUR op hetzelfde salon Honing en rozijnen. Ietjes meer richting het zoeterige maar moet qua fijnheid niet onderdoen. Schoon!
Nieuwe thema tasting ‘le Jura’ onder de deskundige begeleiding van Jura-liefhebber en kenner Johan P.
we trapten af met een trio van crémants Blind kregen we 3 schuimwijnen: één was een 100% Chardonnay , één was een blend van PN en Chardonnay en één was de mol (dus geen Jura).
De eerste was de mooiste wijn. De link naar de 100% chardonnay was relatief duidelijk door de opmerkelijke mineraliteit en het botertje. Zeer fijne crémant van Rolet De tweede was een stuk fruitiger. Minder elegant dan de voorganger maar frivoler. Het was de crémant brut d’Arbois van Désiré Petit, een naam die nog een paar keer zou terugkomen in de tasting. De laatste was dus de blindganger en ook duidelijk de mindere: romig, ietwat chemisch, geconfijt fruit. Het was de crémant van wijngoed Monteberg. Geen hoogvlieger deze laatste
Eerste duo was een Ploussard uit Arbois tegen een Poulsard uit Côte de Jura Twee keer dezelfde druif dus maar de afwijkende schrijfwijze is gelinkt aan de subregio waar de druif wordt geteeld. De eerste rook alsof je een snoepjekraam passeerde: onze-lieve-vrouwkes, rode neuzekes,… het kwam allemaal aan bod. De wijn zelf is bijna rosé van kleur en is licht, fris en dus ook fruitig wat hem een perfecte terraswijn maakt. Côte de Jura (Poulsard) Château de Quintigny 2014 De tegenganger had net dat ietsje meer. Andere stijl ook. In de neus putje, gootsteen, rubber, griottes,… De wijn is ietwat hoekig en heeft ook meer materie en lengte (complexiteit). Domaine de la Renardière Arbois Puppilin (Ploussard) 2012 Twee verschillende stijlen, twee mooie wijnen.
Duo twee waren twee Trousseaus naast elkaar uit L’étoile en Arbois Puppilin De eerste was van domaine Montbourgeau 2013. Rode kers, licht animaal, lichtvoetige mineraliteit, sappig met mooie zuurtjes. De tweede was Domaine de la Renardière – Arbois Puppilin 2013: opnieuw die animaliteit (blijkbaar dan toch iets typische voor Trousseau), vanille, ijzer. Zuurtjes, tannines en materie moeten deze wijn binnen een paar jaar op nog veel grotere hoogtes brengen. Nu al top maar dus nog potentieel.
derde blinde duo was een mono pinot noir tegen een assemblage met oa PN Het was vrij duidelijk wat de pinot was: Château de Quintigny – côte de Jura 2014 had iets licht vegetaal. Geranium zei Jo en inderdaad, iets was je soms in moeilijkere jaren in de Bourgogne soms ook tegenkomt. Schrijf deze wijn niet af: hij was in de mond mooi fris door de aanwezig zuurtjes maar moest het voor mij afleggen tegen de Domaine Rolet – Arbois Pupillin 2010 met een assemblage van Trousseau (40%) – Poulsard (40%) en Pinot Noir (30%). Hoewel minder complex dan de eerste was deze wijn voor mij iets meer af (rijper ook) en meer in evenwicht dan de eerste. Het bittertje op ’t einde gaf deze wijn een extraatje.
volgende duo: Chardonnay uit de Jura of niet? Verdomme, die eerste wijn was schoon. Ik zat bijna te bidden dat het een Jura was en geen Puligny of zo. En inderdaad: het was de cuvée Jules van Désiré Petit. een dikke vette middenvinger naar de overprized chardonnays uit de Beaune én voor mij een bevestiging dat je in de Bourgogne beter voor rood dan voor wit gaat (gezien de bestaande chardonnay alternatieven in andere streken). Dan de wijn: die was fijn, mineraal, peer, en nog zoveel meer (de nota’s worden minder). Gestructureerd en heel mooie afdronk. Op het domein kost dit… jawel 12 EUR! De tegenganger was een Bourgogne maar dan een zuidelijke uit de Viré Clessé 2014. “Quintaine la chapelle St Trivier” van Domaine de Montbarbon. Duidelijk warmer en zoeter dan de eerste. Ietwat geparfumeerd ook. Correct maar moet het toch wel zwaar afleggen tegen de eerste.
Volgende duo: savagnin – geouilleerd of niet Redelijk easy natuurlijk maar toch interessant om te zien wat ouillering/ouillage(?) doet met een wijn. De geouilleerde was toch weeral schoon: amandel, boterke, peer, citrusvruchten. Fris maar tegelijk ietwat vettig en schone afdronk. De niet geouilleerde uit 2008 was ook van hoog niveau. Typisch herkenbaar aan de nootjes en rozijntjes. Lijkt op een vin jaune maar als we deze naast een vin jaune plaatsten, zagen we toch nog een duidelijk veschil. Beide wijnen waren afkomstig van Désiré Petit
Vin Jaune tegen een niet geouilleerde savagnin Toch zeer interessant om deze 2 naast elkaar te plaatsen. Hoe mooi de niet geouilleerde ook was, de vin jaune staat toch nog een stage of 2 hoger: qua diepte, qua afdronk, qua alles eigenlijk. Ging perfect bij de Morbier- en geouderde comptékaas. De vin jaune was er eentje van opnieuw Désiré Petit uit 2006
afsluiten deden we met bokkepootjes / mousse au chocolat met een vin de paille
Overheerlijke degustatie: een bevestiging van de diversiteit die de streek biedt op wijn en culinair vlak.
Nieuwe ZWijnerij. Baseerde me op een thread van enkele weken terug van XCalibur die een tasting Italië-Spanje hield. Vond dat wel nog ’s tof om ook in ons groepje te doen.
Eerste duo als apero: Rias Baixas Mar de Enerva 2015 tegen Friuli Colli Orientali van Persusini Ribolla Gialla 2015 De albarino was duidelijk herkenbaar aan de ziltigheid (Rias Baixas ligt aan de Galicische kust). Een zekere prikkeling. Citrus. Ik herproefde ‘m daarnet en vond dat hij ook wat filmend was op de tong. Kort maar leuk om te proeven.
De Noord-Italiaan is gemaakt van een minder voor de hand liggende druif: 100% Ribolla. De druif kenmerkt zich door mineraliteit & floraliteit. Dat laatste kwam inderdaad naar voor in de wijn.
Tweede duo: Olim Bauda – Gavi di comune di Gavi 2015 op basis van 100% Cortese. Een vrij minerale wijn met agrume, rondeur. De andere wijn was Dominio do Bibei – Ribeira Sacra 2014 gemaakt op basis van oa 75% Godello en 20% albarino. Aromatisch, houtlagering wel duidelijk merkbaar (misschien iets té) waardoor de link naar Espana snel gelegd was. Peer, vanille en een bittertje op ’t einde
Coto de Imaz reserva 2008 (Rioja) tegen Rivetto – Barbera d’Alba 2011 Opnieuw redelijk duidelijk voor mij: de Barbera had dat typische rubbertje in de neus die mij altijd direct in Noord-Italie brengt. Verder ook nog rood fruit, iets minder expressief dan de Rioja.Redelijke veel materie. Mooie zuurtjes en kruidigheid
De Rioja kenmerkte zich door de typische vanille, gedroogd fruit, kruidig, chocolade, fris & fruitig, grafiet.
Faustino V – Reserva 1982 – Rioja niet in duo Bij een blinde gok dacht iedereen dat we ergens eind de jaren 90 zaten. Niets dus. Een wijn die zich verbazend goed heeft weten recht te houden na al die jaren. Bruinrood, rauw vlees, ijzertoets, paddestoel truffel. Nog genoeg fruit en zuurtjes om interessant te zijn. Leuke test!
Etna Rosso 2013 Nicosia niet in duo Asbak, leder, rode vruchten, sappig fruit. De wijn deed qua kleur en qua frisheid eerder Noord-Italië aan. Maar we zaten dus in Zuid Italië. Mooie wijn!
Trio met één insteker, nl een Portugees: Rocim – 100% Touriga Nacional 2014 – Brunello di Montalcino van Lagerla 2005 en Valserrano Gran Reserva 2010 Duidelijke winnaar is de Valserrano: chocolade en kruidigheid, zwart fruit, elegant en mooi op dronk. De Brunello was een tegenvaller: die was precies al een tijdje op z’n retour: ammoniak, sherry, humus. Te beperkt van wat je van de appellatie mag verwachten. De Touriga was net iets anders: iets zoetiger, gestoord fruit en gedroogd fruit. Ik dacht hier verkeerdelijk aan een Rioja.
Extra flesje om de middag af te sluiten: Olim Bauda Barbera D’asti Superiore Nizza 2012 Rode snoepjes, veel materie maar nogal gebald. Sappige ronde wijn. Typische kriekjes ook opnieuw in de afdronk. Mooi maar moet volgens mij nog een tijdje liggen om nog meer op z’n plooi te komen.
We schrijven ondertussen 26 november 2016 en zijn aan de negende editie toe van (Z)Wijnerij. Hier het verslag van onze voorzitter:
donderdag weer Zwijnerij met als thema: la petite Bandolerie de novembre 2016
Wederom een topdegustatie met dank aan gastheer en schenker van dienst Vinejo en de bijhoren hapjes bereid door Marc!
Domaine La Chrétienne Les Leques 2014 blanc Een wijn van 80% Clairette en 20% ugni blanc. Aroma’s van gedroogde rozijntjes, belegen peer en fijne specerijen. Qua mondgevoel een erg sappige wijn die na even in de mond ook een zekere prikkeling geeft, zeer aromatisch (een bommeke zoals ze zeggen) met een ziltige amandelafdronk. Schone wijn. Op ’t einde komt de alcohol wat opzetten. Wel een zware wijn, moet zeker bij eten. 88-89
Volgende duo waren 2 rosés met een duidelijk verschil in kleur: de ene zalmroze, de andere meer licht rood Dit duo zetten ons wat op ’t verkeerde been: die typische bandolkleur zal toch wel zalmroze zijn zeker. Niet dus en dat was ook wel in de mond merkbaar. De meest lichte was fruitig & fris, vrij kort. Deze wijn had ook wel iets koel. Een typische rosé uit de Loire streek van Chateau La Minière uit Bourgeuil (2015). De volgende bijna rode rode rosé was een bijna 100% mourvèdre (Bandol dus) van La Suffrène (cuvée st cathérine 2013). Deze was mineralig, had stevige zuurtjes, een rosé met body, lang, kruidige afdronk. Tannines waren duidelijk aanwezig. Rosé de Minières: 85 La Suffrène st cathérine: 89
ijkwijn – typische neus Bandol: Domaine Maubernard 2013 rijne neus van cederhout, zwart fruit, vooral braambes die in de mond duidelijk merkbaar was. Stevig en lang met kruidige afdronk maar tannines waar je tanden van scheef trekken. QUa typiciteit kwamen we die avond nog wel meer en betere schoolvoorbeelden tegen maar toch een goeie ijkwijn. Om te scoren moet ik rekening houden met het de tannines die toch wel storend waren maar deze wordt een 90-wijn. 87++ of 88+
volgende duo: bijna 100% mourvèdre uit hetzelfde jaar de eerste was de VDP de Mont Caume van Bunan 2006 . Een domein waar ik zelf ook wat flesjes van liggen heb en die ik P/Q erg goed vind. Stal & bosaardbeitjes, heel wat materie en lengte. En dat voor een VDP! Spijtig genoeg maken ze hun VDP nu anders bij Bunan: waar vroeger die van jonge stokken werd gemaakt en dus mini bandols waren, gebruikt men nu veel meer andere druivensoorten zoals grenache. Spijtig want PQ unbeatable. zeker 88 De vorige wijn was erg schoon, maar de volgende wijn was van een andere orde: Domaine Lafran Veyrolles Bandol 2006, cuvée speciale. Een zijn zoals ik ze wil: fijn, elegant, bourgognesk, kruidig, een beetje wild toch (leder & tabak) en lang. Een wijn op z’n apogée! 92
een mooi duel: Bandol tegen Bellet beiden uit hetzelfde jaar Welke wijn de Bandol was, konden wel raden gezien de Jean-Pierre Gaussen 2010 Cuvée Longue Garde een Bandol uit het boekje was: grafiet, donker fruit, leder, een wijn met beet, zeer mooi verpakt. 91 De andere wijn was er eentje die ontroerde. En dat gebeurt zo maar een paar keer per jaar. De Bellet van Domaine de La Source 2010 is naast de Terrebrune de mooiste Provence die ik al gedronken heb. Een weloverwogen conclusie. Een fruitbommetje in de neus, expressief maar tegelijkertijd ook complex. Animaliteit in exact de juiste proportie. Zeer veel fruit ook in de neus. Versmolten tannines, finesse en zeeeer lang. 94 WOTN
Voorlaatste duo was er eentje waar de Mourvèdre domineerde (bijna 100%) Ik had zo al een vermoeden maar dat was eerder op basis van deductie (ik ken de trucken van de schenker al een beetje). De 2 wijnen waren verschillend maar wel in dezelfde stijl dus conclusie 2 wijnen van het zelfde domein: La Bastide Blanche cuvée Fontanieu . De één van 2001 (topjaar in bandol), de andere van 10 jaar later (2011 dus).
De oudste had een mooie herfsttoets die door redelijk wat leder verweven zit. Een wijn die voor mij op z’n apogée zit (we hebben geluk vandaag
. 92-93 De jongere wijn had in het begin iets medicinaals die er gelukkig wat uitging na een tijdje. In de neus, rijpe bosvruchten, leder, wild fruit ook in mond, knisperende zuurtjes met een lichte droogtrekking. 90-91
Laatste duo is een clash tussen titanen uit hetzelfde jaar (maar niet van dezelfde streek Eerlijk gezegd vonden we de Bandol vrij snel. Die was de top van de streek: Tempier 2007. Ik heb niet zoveel genoteerd maar die was wederom top. Kwaliteit toch verzeker van een Bandol uit een uitstekend jaar. Kon wel nog lang meegaan had ik het gevoel: 93 de andere wijn kon ik niet thuisbrengen en sloeg ik de bal een paar keer compleet verkeerd. Raar deze wijn had alle typiciteit van de sangiovese (achteraf gezien). Ik ken er dus geen kloten van. Voila, tis bij deze wederom bewezen
De wijn zelf was hemels. WEERAL op z’n apogée Badia al Contibuono Chianti Classico 2007 Tjongejonge. Wat een complexiteit (al in de neus, wat een lengte, balans, fraîcheur zuurtjes. 94 Ik moet me dringend gaan bijscholen in Italië: meer van dat!
Vinejo s Wijnblog 