De Chateauneuf “Les Deux Rhones La Ferme du Mont 2007” werd door wijnschrijfster Jancis Robinson met 19/20 een half puntje beter bevonden dan de Clos des Papes van hetzelfde jaar en op gelijke hoogte gesteld met Chateau Rayas, het illustere domein dat onlangs door de RVF werd uitgekozen als beste Chateauneuf tout court.
Uiteraard wekte dit bericht m’n nieuwsgierigheid, maar toen ik de wijn proefde bij Dirk Grandry kwam hij me redelijk zwaar en alcoholisch over. Misschien was dit te wijten aan het feit dat net daarvoor de fantastische, frivole en sappige Cotes du Rhone van Domaine des Tours letterlijk mijn tong had gestreeld, maar ik had toch wat twijfels. Die groeiden nog toen later bleek dat op het etiket van de geleverde flessen geen extra vermelding stond bij het label “Les Deux Rhones” terwijl het huis wel degelijk twee cuvées maakt. Ik verwittigde de Oelegemse leverancier. Een hele uitleg volgde, in- voor een OostVlaming amper verstaanbaar- ABA (Algemeen Beschaafd Antwerps, een taal waarvan ook Crets en Van den Begin lijken te veronderstellen dat de hele wereld ze begrijpt 
). De explicoatie was te ingewikkeld om hier uit de doeken te doen, en tegelijkertijd niet duidelijk genoeg om me gerust te stellen.
Zekerheid verkrijgen kon slechts op één manier.
Een vergelijkende test.
De komst van twee beroepsdrinkers met hoge alcoholtolerantie was de ideale gelegenheid om dit experiment uit te voeren.
Ik schonk drie wijnen van 2007 blind (ook voor mezelf, de schenkvolgorde werd dus door toeval bepaald), twee toppers uit de streek (een Gigondas en een CH9) én de Deux Rhones.
De zes vorige wijnen die we achter de kiezen hadden konden naar ons slechts matig beïnvloede oordeel ons beoordelingsvermogen slechts matig beïnvloeden 
De eerste fles vonden we een mooie fraicheur hebben, een goede structuur en dito afdronk. Ik dacht aan de Gigondas.
De tweede zat ook mooi in elkaar , hetzelfde karakter als de eerste, misschien nog iets mooier van bouw en evenwicht.
De derde was een stuk alcoholischer en wat zwaarder op de hand dan de vorige twee. Hm, die herkende ik precies…
Na het proeven van de drie wijnen was ik eigenlijk al zeer tevreden. Geen enkele wijn viel uit de toon, en in de wetenschap dat er een Clos des papes 2007 tussen zat was dit een geruststellende gedachte. Maar de clou moet nog komen.
Ik was redelijk overtuigd van mijn keuze. Zowat met zekerheid durfde ik te stellen dat, door het intensere alcoholgevoel, de derde wijn de Deux Rhones was. KK leek hieraan te twijfelen, hij opperde zelfs dat dit wel eens de Clos des Papes zou kunnen zijn. Nu moet u weten dat KK een topwijn herkent van kilometers ver, maar toch deed zijn oordeel me niet twijfelen. Venne was ondertussen aan het checken, dubbelchecken en driedubbelchecken maar kon niet anders uitbrengen dan “Dedju da zijn lekker wijnen man…”
’t Werd tijd voor de onthulling, we waren heel curieus.
De eerste wijn was… Les Deux Rhones. Véél minder alcoholisch dan ik me herinnerde en een zeer aangename verrassing. De tweede was de befaamde Gigondas “Prestiges des Hauts Garrigues” van Santa Duc. Ik gokte bij deze wijn op de Clos des Papes, blij dus dat ik er nog drie flesjes van heb liggen.
De derde wijn, u raadt het misschien al (ik onderschat mijn lezers niet 
), was dus wel degelijk het paradepaardje van de familie Avril.
Nice. We konden met gerust gemoed de betrokken flessen aan verdere testen onderwerpen…
Vinejo s Wijnblog 