Maand: november 2005

4us

‘k Zit met een virus

lig te rillen in m’n bed

Vandaar

Er is hier dus

Niet veel info bijgezet

 

Leuk, die 38 graden

In Granada,

Lang geleden

Maar ‘k lig in eigen nat te baden

Nu ’t zo warm is in lijf en leden …

Delhaize bottles

Hartelijk dank aan Enos voor het vinden en ter beschikking stellen van dit veelverklarende en zeer interessante artikel.

 

 

 

Waarschijnlijk zullen heel wat mensen die zich vragen stellen bij Delhaize bottelingen ( waaronder ik zelf ) dit  gretig lezen.   

Geen pasteurisatie dus, maar toch behoorlijk veel behandelingen ( filteren, temperatuurshock,..) om toch maar een zo zuiver mogelijke wijn te krijgen.

 

Zuiver is altijd beter…voor water, breedtepassen en gedachtegangen, niet voor wijn !

Hortus Grande cuvée

Sorry, geen tijd voor een lang verhaal over ons bezoek aan de Cha Cha, wijnbar te Gent. Wel even vermelden dat de wijn de moeite waard was, maar dat ik wat ontgoocheld was over het gebrek aan betrokkenheid van de uitbater.

De keuze aan wijnen die je per glas kon bestellen vond ik veel te beperkt. We dronken elk een andere witte ( 4, meteen alle mogelijke soorten per glas ). Elke wijn was verdienstelijk, maar we kregen niet eens de fles te zien –de wijnen op de pancarte verwezen enkel naar de druivensoort.

We bestelden vervolgens een fles rode wijn uit de super appellatie Pic St Loup, Domaine Hortus, Grande Cuvée. Fantastische wijn, de hipp(i)e uitbater vroeg er 30 euro voor, een zeer faire prijs ( hij beweerde dat hij zijn wijnen verkoopt aan de inkoopprijs + 10 euro, maar volgens mij mag je daar toch wel 15 van maken, nog steeds, a fair deal ).

We aten er iets bij wat je helemaal niet slecht kon noemen, maar het groothandelsgevoel was niet ver weg. ( nu ja, voor 15 euro mag je geen Hof van Clevegerechten verwachten… )

Achteraf bestelden we nog een Vin doux naturel, Mas Amiel, Maury, 10 jaar oud.

Ik had dit al lang eens willen drinken, heb ervan genoten maar ben er toch niet kapot van. We betaalden hiervoor 8 euro per glas, de chocolademousse die er normaal bijhoorde hebben we niet gezien. 

Volgende keer toch maar naar den Tap en den Tepel…

 

 

Ik voeg hier nog 2 recente reacties bij van collega wijn afficionado’ s : 

De eerste is van PvdW :

Ik had deze bijdrage vrijdag al willen schrijven. De algemene stroompanne (het snééuwt potdomme een paar centimeter, dus is het toch normaal dat zowat het hele land plat gaat) verhinderde me mijn hete kolen te blussen via deze blog.
Ik heb vrijdagavond Tagliatelle Met Kalfsvlees, Room, Wijn en Parmesan klaargemaakt. Aan de hoofdletters merkt de aandachtige lezer dat het lekker was. En we hebben er ook iets bij gedronken. VENTENAC 2003. Aan de hoofdletters enzovoort.
Het is tijd voor “Reconceliation”, voor de Grote Verzoening. In een eerdere bijdrage liet ik me wat laatdunkend uit over de van de Maldegemse GB afkomstige Ventenac 2002. Ik blijf er bij dat dit een versleten wijn was die nauwelijks enig commentaar waard was. Maar wat ik vrijdag proefde – de 2003 dus uit een “grote” Carrefour – liet het licht schijnen over de eerdere loftuitingen aan het adres van deze wijn. Er is met reden met bloemen gegooid naar deze fles en de twee Hachettesterren zijn absoluut terecht.

Marie Gabrielle Cazes stond tot nog toe zeer hoog genoteerd in het nationaal concours “Wie bezorgt Vinejo en Co de beste wijn onder de vijf euro?” (let op het gedurfde rijmschema). Maar ze kan toch maar beter beginnen uitkijken voor de concurrentie! 

 

Deze stelling ( en vraag ) is van EdK : 

Ooit gehoord van een wijnbouwer : Delhaize pasteuriseert zijn bottelingen en deze wijnen zijn dus biologisch dood.
Er is inderdaad soms een opmerkelijk verschil tussen een botteling op het domein en de wijn van hetzelfde domein maar gebotteld door Delhaize (soms echt wel van niet onaardige domeinen).
Kan iemand dit bevestigen ?

 





Gent rules

 

Gisterenavond reden we gezwind door weer en wind richting gezelligste stad van Vlaanderen.

Onze bestemming, de Sphinx, is een bioscoopcomplex waar  men nog aandacht heeft voor het comfort van de klant. Een gaskacheltje aan de ingang hield ons warm tijdens het aanschuiven, en voor de mensen die niet in het overdekte deel stonden waren er zelfs paraplu’s voorzien.

Kleine dingetjes, maar ze verhogen het gevoel van welbehagen.

En als de film dan nog meevalt, kan de avond niet meer stuk.

Match Point is dan wel de zoveelste Woody Allen film die een komi –filosofische kijk biedt op de zinledigheid van het leven, het egoïsme en de intrinsieke slechtheid van de mens en de  tevergeefse zoektocht naar stabiele relaties en geluk, het thriller elementje dat doorheen de film loopt zorgt ervoor dat  deze prent net dat ietsje meer heeft wat een verplaatsing naar de dichtstbijzijnde cinema verantwoordt.

Het wordt pas echt gezellig, ja zelfs idyllisch als je na de film terecht komt in de eerste sneeuwbuien van het jaar.

De schitterend verlichte Sint Niklaaskerk die zich majestueus oprichtte tussen de vallende sneeuwvlokken deed ons weer beseffen wat we te veel vergeten :

Mocht Gent in het buitenland liggen, we reden er honderden kilometers voor om…

 

De avond kende nog een interessant vervolg met een bezoekje aan een wijnbar, maar familiale verplichtingen nopen mij ertoe dit pas morgen aan mijn wijnlogboek toe te voegen.

Ik zal ze de groetjes doen, daar in het eveneens sympathieke en mooie maar niet half zo leuke en gezellige Brugge.

 


Chateau Armandiere, Cahors 2003

U herinnert zich de schitterende zomer van 2003.

Overal in Europa heet en droog weer.

Op de wijnmarkt zorgde dat voor torenhoge primeurprijzen in Bordeaux.

Maar zijn die wijnen dan wel zo goed ?

Daar begint men nu aan te twijfelen.

 

In de Standaard stond een beschouwing over het wijnjaar 2003 voor de Médoc ( Pauillac, St Julien, enz..) en de Libourne ( Pomerol en St Emilion ). En die was niet zo positief.

In de wijncursus leerden wij inderdaad dat een extreem goede zomer niet per se zal zorgen voor evenredig goede wijnen. Simpel gesteld zit het zo :

Er zijn 3 zaken belangrijk die het moment bepalen waarop de druif geplukt wordt :

1.     een optimale ‘rijpheid’ qua suikergehalte

2.     een optimaal zuurgehalte

3.     een optimale fenolische rijpheid ( tannines ! ) 

 

In een hete zomer ( snel veel suikers ) zal de wijnbouwer misschien het zuurgehalte op peil kunnen houden ( door vroeg genoeg te oogsten ), maar hij zal dan wel problemen hebben met wat men noemt de ‘ fenolische ‘ rijpheid. Dit is de rijpheid van de tannines, vooral aanwezig in de pel en in de kern van de druif.

Gevolg : In 2003 maakte men wijnen die in eerste instantie zoet en zacht aanvoelen, maar soms een ( licht ) bittere toets vertonen, te wijten aan onrijpe tannines.

Het toeval wil dat ik zonet een fles opende uit dat jaar, dan wel niet uit Bordeaux, maar uit een Zuid West Franse appelatie :

 

Chateau Armandiere, Cahors 2003 :

Zeer rijke, medicinale  neus, kruidnagel, drop

In de mond is de aanzet heel mollig, weer kruidnagel en rijp fruit, rozijntjes in de afdronk . De mondvulling die aanvankelijk intens leek valt echter een beetje weg, misschien wel gelijkaardig aan wat men in de Standaard ( over Bordeaux 2003 ) omschreef als “ weinig smaakreliëf.

Wat volgens mij zéker aansluit bij het artikel over 2003 is de bittere nasmaak. Deze bitterheid is echter niet storend. Ondanks de onrijpe tannines is dit dus een heel lekkere wijn. (82+)

Een aanrader voor koffielutten, door PvdW ontdekt als éénmalige aanbieding in de Aldi voor de (koffie)luttele som van 4,99 euro. 


Plat

Tien jaar.

De leeftijd waarop het leuk is om eens in een woordenboek te snuisteren.

Neen, niet om woordjes op te zoeken voor school.

Ook niet voor het oplossen van een woordpuzzel.

Wel om naar de betekenis te zoeken van…

VUILE WOORDEN !

 

Mijn dochter lag deze middag plat van het lachen.

Zeg wat je wil over onderbroekenhumor, in die leeftijdsgroep zorgt die steevast voor hilarische taferelen.

Hikkend van het lachen las onze 10-jarige volgende verklaring voor :

 

Scheet (m) : ( meestal hoorbaar ) blazen van lucht uit de anus 

 

Komt u nog bij ?

 


Petrus

Eindelijk begrijp ik tot in de bubbeltjes ( de puntjes ) hoe de vinificatie van Champagne verloopt.

Later een verslag van deze razend interessante ( en lekkere ) les.

 

Ondertussen tracht ik u te verblijden met een leuke Petrus – pastiche van de hand van PvdW, gemaakt met de hulp van zijn lieve eega Isabel.

 

Dankuwel, Isabel.   

 


Caramba ! Alhambra !

Een korte update betreffende de laatste wijnbelevenissen :

 

Vrijdag en zaterdag genoot ik van Chateau Theuilly 2003, een gewone Bordeaux die ik op het wijnfestival kocht voor 5,99 euro. Eerste dag tamelijk veel hout maar mooi ondersteund door zwart fruit.

Tweede dag veel soepeler, zachte tannines , een mooie wijn voor z’n geld.

 

Vandaag bezochten we de degustatie van Alhambra, specialist in Spaanse en Portugese wijnen. Alle wijnen werden vertegenwoordigd door de wijnbouwer en z’n knappe dochter.Dit gaf een extra dimensie aan deze proefsexy eh sessie.

Na de aperitief dronken we een 100% Petit verdot cuvée van Quinta de Casal Branco ( Ribatejo, Portugal ), wel een goede concentratie,mooi rood fruit en vanille,maar licht bitter en wat zurig. Niemand vond dit 29 euro waard.

 

Ook de Rueda van Bodegas Antano kon ons niet charmeren, en de supercuvée Cambrico , Castilla Leon  ( slechts 2000 flessen, wijnstokken op terrassen, gecultiveerd met behulp van paarden ) die 42 euro moet kosten vonden we allen wel lekker maar te licht en simpel om zijn prijs te verantwoorden. Als finesse zo duur moet zijn, geef mij dan maar het karakter van een iets minder goed opgevoede wijn ( en dan bedoel ik niét het klassenverschil tussen Betty en Dina Tersago  ).    

 

Net toen we elkaar wat meewarig begonnen aan te kijken ( wordt dit een maat voor niets ?), kwamen we aan de Priorattafel.

Deze wijnen zijn allen gebaseerd op de ‘grenacha ‘, aangevuld met Carignan, Cabernet en Merlot .

De Marge 2003 van Celler de l’ Encastell had een heel complexe, rijke maar toch fijne neus. In de mond een weelde van fruittonen, drop, ceder, rozijn… DIT is wat we zoeken. Niet goedkoop maar betaalbaar ( 16 euro ).

De buurman, Celler d’ Ardèvol, met zijn ‘ Coma d’en Romeu 2003 deed voor dezelfde prijs nog beter. Zelfde karakter en smaaktoetsen, maar nét iets meer evenwicht.

Beide wijnhuizen hadden nog een supercuvée voor 30 euro of meer, maar het kwaliteitsverschil was niet in verhouding tot het prijsverschil.

 

Tussenin dronk ik op aangeven van LvD een heerlijke cava, Marrugat brut, zeer fruitig en soepel, perfect om de (verzadigde ) papillen wat te verfrissen. 

Zoals de meeste mensen drink ik schuimwijn of Champagne normaal als aperitief, maar onthou deze tip van LvD : Smijt er hem eens tussen !  

 

De laatste haltes dronken we een superfluwelige  Quinta das Tecedeiras reserva 2002( Douro, 19,95 euro ) én de fantastische Wences 2000 van Vega Sauco ( Toro, 37 euro ). Deze laatste Bodega had ook een curiositeit mee ( althans voor mij ) : Flor del Sauco, een zoete 100 % Tempranillo. Héérlijk.   

 

 

Ik zie

de contouren van de mooie locatie, kasteel Borluut

Ik hoor

de castagnetten van de dansende signorita’s

Ik ruik

de zalige Grenachageur

Ik proef

de zoete nasmaak van de Late Harvest Tempranillo

En ik voel

 

me goed.

 

 

Gegroet !




MeB par Delhaize Le Lion

Het is duidelijk dat 95 % van de bezoekers van deze blog behoren tot de populatie van suffe surfers, snelle scrollers en kleppende klikkers.

Uw volste recht natuurlijk !

Reacties blijven steeds welkom, maar ik laat ze vanaf heden spontaan komen, zal er dus niet meer naar vragen.

 

Zelf blijf ik echter even gedreven in mijn jacht naar betaalbare kwaliteitswijn en het neerpennen ( sic) van mijn proefervaringen.

 

In Delhaize verkoopt men van zowat elke appelatie enkele wijnen die gebotteld zijn door Delhaize zelf. Dit staat telkens vermeld achteraan de fles. Deze wijnen zijn steeds een stuk(je) goedkoper dan de andere, op het domein gebottelde wijnen.

In een reactie ( jawel ! ) van wijncorrespondent PvdW, stelde deze dat hij al heel wat wijnen van deze categorie uitprobeerde, maar dat hij ze allen op z’n best middelmatig vond.

Ik kan deze stelling zeker bijtreden, maar ontdekte toch minstens één positieve uitzondering in twee verschillende kleuren : Les Florets, Cotes de Luberon.
 

De rosé besprak ik reeds eerder ( zie bericht ‘Rosé de Vlaeminck’ ), en nu proefde ik ook hun witte botteling. Heel fris, droog maar fruitig, zeer soepel en evenwichtig. 

Aangenaam drinkplezier voor 2,99 euro of minder, prijs kwaliteit dus dik in orde !  

 

Heeft u andere ervaringen ? Rea.. eh…  klikt u maar gerust verder…