Mijn meest recente bijdrage voor LPdV gaat over een wijn die binnenkort in België verkrijgbaar is: Chateau Cornélie, Haut Médoc, één van de weinige Bordeauxwijnen die op ‘natuurlijke wijze’ worden gemaakt, vanaf 2010 zelfs biodynamisch…
Enfin j’ ai eu la chance de déguster le vin de Patrick Grisard.
J’ étais fort intéressé par ce vin après avoir lu ici les commentaires des Lpviens, mais aussi à cause des textes de Patrick qui témoignent d’une passion et d’une honnêteté exceptionnelles.
Par coïncidence, un ami en Belgique qui commence à distribuer des vins cherchait un Bordeaux pas trop cher mais… Très très bon.
C’est là où j’avais vu une double occasion. Aider mon ami et…Trouver une opportunité de boire un Cornélie…
Pour ne pas avoir de préjugés, on avait décidé de boire le vin (du millésime 2005 et 2006) à l’ aveugle, et en plus, de le mettre contre des bouteilles d’origines similaires mais d’un prix plus élevé (Un haut Médoc GCC 2005 et un St Estèphe 2006).
Comme ça, un beau samedi, mon épouse nous a servi 4 verres de Bordeaux. C’était une dégustation fort intéressante: est-ce que nous serons capable de reconnaître les 2 bouteilles du même producteur? Est- ce que les 2006 se goûteront mieux que les 2005 (ce que Patrick avait suggéré pour son vin)?
Voici les résultats.
Vin 1: Du cuir, toasté, fruits noirs dans le nez. La bouche se montre très fraîche, un vin pur où tous les éléments sont à leur place, très beau travail, vin élégant et accessible. On peut presque trouver cette accessibilité “superficielle” ou un peu “technique” , mais ça serait injuste pour ce joli vin.
Vin 2: Fruits secs, raisin sec, prune, un peu de vanille, graphite. Dans la bouche, le vin a plus de structure (tannins abondants mais totalement mûrs) que le précédent, il offre un milieu de bouche supérieur et, en même temps, il reste très frais et équilibré. Ce vin est vraiment long et sensuel en bouche avec une finale fort agréable sur les fruits noirs. Un vin de grand classe.
Vin 3: Raisins secs, ronces, pâte de fruits, très typé merlot. Dans la bouche, une dominante acide trop prononcée. On laisse le vin un peu respirer et heureusement, l’ agressivité se calme, malgré sa concentration le vin devient soyeux, on retrouve del a canelle, du poivre, des fruits secs et du cassis, l’ abondance des fruits mûrs qu‘on retrouve dans le vin font presque penser à un vin de Roussillon.
Vin 4: Des notes animales (cuir), cerise noire, belle minéralité, acidité marquée, un vin sérieux qui est encore un peu fermé. Pourtant, bel équilibre qui laisse espérer pour le futur.
On était 4 à goûter les vins, et j’ avais annoncé à l’avance le nom des autres vins.
Il s’ agissait d’un Cantemerle 2005 et d’un Petit Bocq 2006. Est–ce que les Cornélies étaient capables de tenir la route face à ces deux vins plus chers?
Plus que ça…
Trois des participants pensaient reconnaître les vins 1 et 4 comme similaires.( ca veut dire qu’ils pensaient que le 2 et 3 etaient le GCC et le St Estephe)
Moi, je pensais plutôt que c’étaient les vins 3 et 4 qui étaient similaires.
Personne n’avait raison.
(Quand même, j’avais placé les 2005 ensemble 
)
Le Vin 1 était le Château Petit Bocq 2006 (prix 15€), le Vin 2, le Cornélie 2006, le Vin 3, le Cornélie 2005 et le Vin 4, le Château Cantemerle 2005 (prix 22€)
Le vin préféré de la table était le Cornélie 2006, suivi de près par les trois autres vins.
Le deuxième jour, le 2005 de Cornélie se montrait encore plus beau, souple et complexe, avec une très belle longueur et un équilibre parfait en bouche.
Conclusion: Tout le monde (sauf moi bien sûr) était fort agréablement surpris par le niveau qui est atteint par le Château Cornélie. Le vin se distingue des autres par son fruit et ses tannins abondants qui sont parfaitement mûrs, son côté naturel et le fait que l’élevage n’est pas du tout prononcé.
J’ai déjà fait ma première commande! 
PS: Les commentaires sont faits à partir de mes notes prises à l’aveugle. Les Cornelies sont plus commentés que les autres mais ça c’est juste un coïncidence. Ou peut-être ce n’est pas du tout une coïncidence…C’est simplement parce qu’il y avait plus à écrire sur ces vins!
De vertaling via skynet (die, hoewel soms nog lachwekkend, toch steeds beter wordt):
Tenslotte heb ik het geluk gehad om de wijn van Patrick Grisard te proeven. Ik had erg voor deze wijn na de commentaren van Lpviens belangstelling hier gelezen te hebben, maar ook wegens de teksten van Patrick die van een hartstocht en een eerlijkheid uitzonderlijk getuigen. Toevallig zoeken een vriend in België dat begint wijnen te verdelen duur Bordeaux niet te maar… Zeer zeer goed. Het is daar waar ik een dubbele gelegenheid had gezien. Mijn vriend helpen en… een gelegenheid vinden om een Cornélie te drinken…
Om niet vooroordelen te hebben, had men besloten om de wijn (van het wijnjaar 2005 en 2006) aan de blinde te drinken, en meer, om het te zetten tegen gelijksoortige flessen van oorsprongen maar van een hogere prijs (een hoge Médoc GCC 2005 en een St Estèphe 2006).
Zoals dat, een mooie zaterdag, heeft mijn echtgenote ons 4 glazen van Bordeaux gediend. Het was een erg interessant proeven: zullen wij in staat zijn om de 2 flessen van dezelfde producent te erkennen? Zullen 2006 zich beter proeven dan 2005 (wat Patrick voor zijn wijn had voorgesteld)? Ziehier de resultaten.
De wijn 1: Leer, toasté, zwarte vruchten in de neus. De mond is zeer vers, een zuivere wijn waar alle elementen aan hun plaats, zeer mooi werk, sierlijke en toegankelijke wijn zijn. Men kan bijna deze toegankelijkheid „„technisch“ vinden oppervlakkig“ of een beetje, maar dat zou onrechtvaardig voor deze mooie wijn zijn.
De wijn 2: Droge vruchten, rozijn pruim, een een beetje vanille, grafiet. In de mond, heeft de wijn meer structuur (overvloedige maar volkomen rijpe tannines) dat de vorige, hij een hoger milieu aanbiedt van mond en, tegelijkertijd, er zeer vers en in evenwicht gebracht blijft. Deze wijn is echt lang en wellustig stopt erover met een erg aangename finale op de zwarte vruchten. Een wijn van grote klasse.
De wijn 3: Rozijnen, bramen, deeg van vruchten, zeer getypeerd merlot. In de mond, acide een hoofdtrek te veel uitgesproken. Men laat de wijn een beetje ademen en gelukkig, kalmeert de agressiviteit zich, ondanks zijn concentratie wordt de wijn zijdeachtig, men vindt del terug heeft kaneel, peper, droge vruchten en zwarte bes, de overvloed van de rijpe vruchten qu `vindt men in de wijn terug laten bijna aan een wijn van Roussillon denken.
De wijn 4: Dierlijke aantekeningen (leer), zwarte kers, mooie minéralité, aanzienlijke zuurheid, een ernstige wijn die nog een beetje is gesloten. Nochtans mooi evenwicht dat voor de toekomst laat hopen.
Men bedroeg 4 om de wijnen te proeven, en ik had van tevoren de naam van de andere wijnen aangekondigd. Het ging om een Cantemerle 2005 en een Kleine Bocq 2006. Waren Cornélies in staat om de weg tegenover deze twee duurdere wijnen te houden? Meer dan dat…
Drie van de deelnemers dachten de wijnen 1 en 4 als gelijksoortig te erkennen. (d.w.z wil zeggen dat zij geloofden dat 2 en 3 GCC en St Estephe waren) Ik, dacht ik eerder dan het de wijnen 3 en 4 waren die gelijksoortig waren. Niemand had gelijk. (Niettemin, had ik 2005 geheel geplaatst)
De Wijn 1 waren het Kasteel Kleine Bocq 2006 (prijzen 15€), de Wijn 2, Cornélie 2006, de Wijn 3, Cornélie 2005 en de Wijn 4, het Kasteel Cantemerle 2005 (prijzen 22€)
De verkozen wijn van de tafel was Cornélie 2006, die van nabij door de drie andere wijnen wordt gevolgd. De tweede dag, was 2005 van Cornélie nog mooier, soepel en ingewikkeld, met een zeer mooie lengte en een perfect evenwicht in mond.
De conclusie: Iedereen (behalve mij) werd zeer aangenaam door het niveau verrast dat door het Kasteel Cornélie wordt bereikt. De wijn onderscheidt zich van de anderen door zijn vrucht en zijn overvloedige tannines die volledig rijp, zijn natuurlijke kant en feit zijn dat de veeteelt geenszins duidelijk is. Ik heb reeds mijn eerste bestelling gedaan!
PS: De commentaren worden vanaf mijn gedaan die aan de blinde nota worden genomen. Cornelies worden meer dan de anderen toegelicht maar dat is het rechtvaardig een samenvallen. Of misschien is het geenszins een samenvallen… het is eenvoudigweg omdat hij er meer had om op deze wijnen te schrijven!
. Echter, niet geschikt als witte wijn want zo donker als de pest. De mond was van een onvoorstelbaar evenwicht en een fantastische lengte. Heel vol maar totaal niet zwaar, uitgebalanceerd tot op de mililiter, perfect rijpe tannine. Dit deed me denken aan 
Vinejo s Wijnblog 