Achaval-Ferrer, Quimera Mendoza 2006

Et voila, het wonder is geschied. Het lelijke eendje werd een mooie, gracieuze zwaan, het stille kleine jongetje werd een boeiend redenaar, het verlegen meisje werd een aanbeden actrice. De Achaval Quimera Mendoza 2006 had behoorlijk wat tijd nodig om zijn talenten tot uiting te laten komen, maar het geduld van de gedisciplineerde dorstige werd na vier dagen ruimschoots beloond. Niet dat plots de aroma’ s uit het glas sprongen, of dat proevers’ tong aan een smakenexplosie werd blootgesteld. Neen, deze Argentijn blijft a-zuiders ingetogen, er wordt een wilde tango gedanst noch luidkeels Caramba! geroepen. De neus is edel, met klein zwart geplet fruit, grafiet koffie, kaneel, ceder, boter en peperachtige toetsen. De mond is elegant, verrassend fris en zeer mooi uitgebalanceerd. De tannines zijn na vier dagen (één glas per dag) mooi in de materie geïntegreerd en allerminst hard of onrijp. De wijn heeft een mooie lengte en dito afdronk. Ik kan hem niet anders omschrijven dan klasserijk. Geef ‘m nog een jaar of vijf om tot volle ontplooiing te komen en hij zal de belofte van de 94 Parkerpunten zeker inlossen. Caramba!

(gekocht bij Grandry, 22,30 euro)

 

Een tannatje en een droogje

Dit weekend de Chateauneuf van Clos St Michel 2007 cuvée reservé voor de tweede maal geproefd. Eerste dag wat vegetaal, ik miste het 2007fruit, tweede dag bleef de vegetaliteit maar had hij iets meer materie. Toch vond ik het zonde en had ik spijt dat ik in plaats van deze zoveelste Rhone de Kanonkop Paul Sauer waar Kris over sprak niet besteld had. De derde dag bracht soelaas. Er waren nog 2 kleine glaasjes over en de wijn was schitterend, zijn 20 euro vol waard. Twee weken terug opende ik deze Chateauneuf al in sommeliergezelschap en toen werd hij alom geprezen voor z’n mooie fraicheur, z’n florale toetsen en zijn evenwicht. Op dezelfde avond schonk ik ook een Alain Paret 420 nuits, zeer fruitig en eigenlijk wat atypisch voor zijn doen. Noordelijke Rhone-adept Erik herkende er allesbehalve een St Joseph in. Later op de avond herkende hij ook zichzelf niet meer in de spiegel maar dat bleef zonder verdere gevolgen.

Ook dit weekend dronk ik de Madiran Bouscassé 2002 van Alain Brumont (Montus, de man van de micro-oxygenatie). Zeer moeilijk drinkbaar de eerste dag, tanninerijk en een stuk stugger dan Madame Non. Als er een tegenovergestelde van “sappig” bestaat was het dit wel. Ik hou van droge wijn maar na een glas van deze Madiran lijkt het elastisch weefsel onder je gehemelte een iets te ver uitgebakken tongetje. Maar kijk, ook hier is de wijn de derde dag een stuk beter, heel aromatisch en iets soepeler in de mond. Tannat blijft een moeilijke druif, en de wijnen die ervan gemaakt worden zijn eigenlijk vooral genietbaar bij een stukje eten. Het tannatje heeft duidelijk een droogje nodig…

Madiran, een mannelijke wijn

Momentopname

Eergisteren dronk ik Chateau de Campuget, Costières de Nimes 2005, een wijn uit een appellatie die wat verweesd tussen de Rhone en Languedoc ligt. Uiteindelijk behoort ze tot de Vallée du Rhone (niét de Cotes du Rhone dus), wat zich manifesteert in de gebruikte druivenrassen, syrah, grenache, carignan, cinsault en mourvèdre. Niet dat men in de Languedoc andere druivenrassen gebruikt, edoch het manifesteerde zich volgens mij toch even.
Deze wijn is voornamelijk gemaakt van syrah en gedraagt zich dan ook bescheiden als een noordelijke Rhonewijn. Een mooie, zuivere neus met bosfruit en kruiden (onder andere paplaurier-waarvan de officiele naam blijkbaar laurierkers luidt-), zwarte peper en ook zoethout. In de mond heeft de wijn een puur evenwicht, mooie fraicheur (niks gestoofd gelukkig) en tannines die de volle rijpheid van eh…een volrijpe vrouw benaderen.
Drinken bij: Wedstrijden Champions League gekruid met 5 doelpunten en enkele scheidsrechterlijke dwalingen. Of gewoon bij een kipfilet met gebakken patatjes.

Gisterenavond was ik dan weer te gast in winebar Vintage te Gent, waar een leuk evenement plaatsvond met gelegenheid tot inname van verscheidene soorten voedsel en drank. Dé wijn die me bijbleef was een Taurasi 2004 van Mastroberardino. Wat een complexiteit en sprankelende frisheid! De aglianicodruif is waarlijk tot schi-tte-ren-de wijn in staat, niet voor niets noemt men deze wijn wel eens de Barolo van het zuiden.
Ook de Vieux Chateau Certan 2002 scoorde hoge toppen maar leek luidens een proever nogal kort van stof. Ik meende dit te kunnen verklaren door de hoge zuren die deze jonge wijn nog vertoont en die inderdaad de afdronk wat domineren. Komt wel goed, rustige vastheid wordt in déze zeker beloond.
Elke wijn heeft gewoon zijn moment, en zéker voor de Chateau Bibian 2005 uit Listrac was het nog minstens 5 jaar te vroeg. Deze wijn (verkrijgbaar bij Topwijnen.be) is  knap gemaakt, je voelt het potentieel, maar is heden zeer moeilijk drinkbaar wegens de hoge zuren. Dit is een manco die alle kwaliteitsBordeauxwijnen uit 2005 vertonen. Correctie, het is geen manco, het wijst gewoon op een bijzonder hoge houdbaarheidsfactor. De aaibaarheidsfactor dan weer is voor oogstjaar 2005 heden kleiner dan die van een prikkelbare Herwig van Hove in een cactuskwekerij.

 

Melomatten

Vaste klant en fervent wijnliefhebber Matten blogt niet enkel op Knack. Lees hier het weer(ga)loze resultaat van zijn melancholische mijmeringen over vliegangst, Paco de Lucia, dode roodborstjes en, jawel, ons aller lievelingssap.

(foto: Margot)

Rhone 2007

Dan toch iets gekocht “en grande surface”: Colruyt voert actie rond Rhone 2007. Ik bestelde Clos St Michel Cuvéé reservé Chateauneuf en 420 Nuits St Joseph van Alain Paret. Extra interessant bij deze flessen is de verpakking per zes ipv per 12 (zoals meestal bij Bordeaux)

Alain paret

 

Is dat (wijnfestiv)al?

U heeft het gemerkt. In tegenstelling tot de vier voorgaande jaren weinig of geen tips, verslagen of algemene heisa rond de wijnfestivals op deze blog.  Dat had enerzijds te maken met een nogal drukke periode voor schrijver dezes (zowel op het werk als privé, u moet maar eens een verrassingsfeestje voor uw 40-jarige partner op poten zetten), maar eigenlijk nog meer met het aanbod en de huidige prijszetting op de wijnmarkt. Die doen me meer en meer denken aan wat de beurs een jaar terug overkwam. Tegen beter weten in blijven de warenhuizen wijnen inslaan en aanbieden aan totaal onrealistische bedragen. De correctie is nog steeds niet gebeurd, maar volgt mijn inziens zeer binnenkort. Uiteraard heb ik het enkel over Bordeauxwijnen, zoals hier al meermaals gesteld de enige reden om de wijnfestivals in het oog te houden en te frequenteren. Voor wijn uit andere streken laat u zich sowieso beter adviseren door uw al dan niet plaatselijke wijnhandelaar.
De huidige euforie over  het oogstjaar 2009 (misschien voorbarig, maar het zou beter zijn dan 2005 en men moet terug gaan tot het myhische jaar 1945 om dergelijke kwaliteit te evenaren) versterkt nog de argumenten die ik aanhaalde om de wijnfestivals dit jaar links te laten liggen. Daar werden voornamelijk 2006 (gemiddelde kwaliteit maar veel te hoog geprijsd) en 2007 (zwak en veel te weinig in prijs gedaald) aangeboden, en laten dit nu net de jaargangen zijn die u misschien wel vlugger dan verwacht massaal naast het nieuwe boek van JMD in de afprijsbakken zult zien terecht komen. Vandaar dat geduld zal beloond worden, volgend jaar worden de wijnhappenings misschien weer wat interessanter dank zij het op de markt verschijnen van de verrassend goede 2008-wijnen.
Geduld wordt echter ook beloond als u er, in tegenstelling tot de meeste wijndrinkers, in slaagt uw Bordeauxwijn te laten ouderen. Getuige de in zijn jeugd weerbarstige maar heden prachtig opengebloeide Chateau Poujeaux 2001 die ik gisteren als afsluiter op het feestje schonk. Zelden zoveel enthousiasme gezien bij een zestigkoppig proefpubliek.
Bordeaux Rules dus, tenminste als u hem op het juiste moment weet te kopen én te drinken.

 

Lafon Rochet oogst 2009

Meer dan een week geleden werd de merlot geoogst bj Lafon Rochet.