Die stilte.
Met uitzondering van een zedig zoemende hommel of een vogel die uit een boom wegfladdert hoor ik enkel het gemoedelijke geruis van de wind en mijn eigen ademhaling, rustiger dan ooit.
En met uitzicht op de Cote de Brouilly smaakt de gelijknamige fles van Chevalier Metrat me stukken beter dan gisteren in het restaurant te Odenas (met de naam, u raadt het nooit, Cote de Brouilly).
Het etiket is nog steeds even oubollig maar de neus is nu complexer geworden, met eerder zwart fruit, een mooie kruidigheid en een toefje mineraliteit. Sappig in de ‘mond, mooie structuur en evenwicht, doet me zelfs even denken aan de Cote de Brouilly van Bouland.
Je me régale en Beaujolais…
Vinejo s Wijnblog 