Sassicaia. Harmonie wijn en muziek deel 1

Vanaf vandaag tot na de feesten krijgt u af en toe een bijdrage van enkele trouwe lezers van deze blog. 
De opdracht : Link één van je lievelingssongs met een bepaalde wijn of wijnstreek. De link kan heel subtiel zijn, zoals in het mooie verhaal van Rob en…Sassicaia.

Klik op de clip en lees…

 

Eind september kwamen we cipress alley opgereden om tenuta San Guido te bezoeken. Normaal gezien zijn ze gesloten in september en oktober (druk bezig met de oogst) maar dankzij de vriendelijke interventie van Licata kregen we toch een “klein” bezoekje. We komen op het adres aan en ik kon niet geloven dat het daar was, een klein onooglijk gebouwtje, afgeschermd door een verroest hek met een hangslot. Er kwam iemand aangelopen die iets broebelde in het Italiaans wat we ontcijferden als “ rij binnen, over een minuut of 10 komt “il dottore Rosa”. Ik keek een beetje rond en dacht “dit kan het niet zijn” tot ik een halfverrot bord zag staan met Sassicaia erop. We (mijn vader, zijn vrouw, ik, mijn vrouw en onze mini) waren aan het wachten en plotseling komt er een kleine 4X4 aangereden waar “il dottore Rosa” uitstapt wiens eerste woorden (na hallo) waren “We do not have fancy cellar, but we have fancy vineyards and grapes, is more important”.
 
Dottore Rosa bleek de stiefzoon van de eigenaar te zijn. Hij was bovendien de oenoloog van dienst sinds 2000 (hij had eerst het vak moeten leren onder Giacomo Tachis en bij Argiano waar hij Solengo uit de grond heeft gestampt). De uitleg die we kregen was fantastisch, van kloonvariëteiten over aanplantingsstrategieën tot etiketontwerpen. De oogst was de dag voordien gedaan (was ook te zien aan Rosa, moet een leuk feestje zijn geweest) en terwijl we door de chai liepen was mijn dochter aan het rondspringen in de plassen Sassicaia druivensap terwijl ze aan iedereen die het wou horen vertelde dat het er stonk.
Na een rondleiding van anderhalf uur (waarbij we ook de nieuwe chai zagen, volledig ontworpen rond het gebruik van zwaartekracht en het beperken van interventies op de druiven), gingen we in een hoek aan een tafel zitten die met moeite 4 poten had, en kregen we le difese 2006 (75% sangiovese + 25% CS), Guidalberto 2006 (40% Merlot, 40%CS en 20% Sangiovese) en Sassicaia 2005 te proeven.
De Difese was aangenaam om drinken, rijp fruit maar de bessen konden de alcohol niet wegsteken. Een lekkere drinkwijn maar ook niet meer.
De Guidalberto was veel complexer. zwart en rood fruit met wat houttoetsen, goeie body maar vrij stevige tannines. Eigenlijk zonde om nu al open te doen, heeft nog wel enkele jaren nodig om helemaal 1 te worden.
De Sassicaia 2005 was de overtreffende trap qua complexiteit, ik vond hem al ongelooflijk toegankelijk en kon zoals elke keer bij echt goede wijn de wijn niet thuisbrengen: Mijn smaakpapillen slaan telkens weer op hol, precies een superballeke, oh zwart fuit, neen rood fruit!, hout, vanille, koffie, eigenlijk een beetje dezelfde ervaring als bij het luisteren naar de song van Placebo.
 
Nog een leuke afsluiter, we zijn na het proeven de wijngaarden ingereden om een aantal aanplantingen te
bekijken (ook die waar ze testen doen met variëteiten, wijnstokken en olijven kris kras door elkaar) en toen vroeg Rosa waar we vandaan kwamen. Toen hij het antwoord hoorde zei hij: ” your prime minister came here a lot, he likes our wine, we had some fun lunches and diners together…”

Clip: Placebo with Frank Black: “Where is my mind”