Uit de oude wijndoos

Naar aanleiding van de prestatie van Chateau Reignac 2001 tegenover een cordon topwijnen (top qua prijs toch), dook ik in de archieven van de wijnverslagen die ik maakte voor onze wijnclub. Het ging om onze alleeerste degustatie, ik plaats het verslag hier integraal en zonder aanpassingen. De druiven met hoofdletters, de flauwe inside jokes en m’n belachelijke nickname(–vinejo bestond nog niet- ) moet u er maar bijnemen…

De Pinte, 23 04 05

Beminde wijnigen, weinigbeminden,      

Hier dan eindelijk het verslag waarop jullie al enkele dagen met ongeduld zaten te wachten als een kind op de sint, als de heer Horion op z’n vervroegde vrijlating, als Filip de Fuckin’ Winter op de burgemeestersjerp van Antwerpen of als Patricia Ceyssens op een e-orgasme. 

Bij ons kwam in elk geval iedereen op tijd, met uitzondering van  Frank, Luc, Bruno, Peter en Jo.

Toch werd in consensus beslist dat Frank de eer en het genoegen wordt verschaft om de volgende degustatie op een extra flesje te trakteren. Er wordt tevens fijntjes op gewezen dat bij alle aanwezigen de “Cahors” appelatie reeds genoegzaam bekend is. 

Geert Callewaert werd jammer genoeg verwacht op een bijeenkomst van de duikersclub. Hopelijk komt hij (let op, spitsvondige woordspeling ) snel bij ons weer opduiken, anders moeten de overige 6 weer doen alsof zíj er iets van kennen. 

Onze Gerten had zich heel plichtsbewust van zijn taak gekweten. Hij had namelijk zijn vrouw(‘Onzils’ voor de vrienden, ex-lieven en secret lovers) de opdracht gegeven de wijnen te nummeren en te decanteren, zodat elke deelnemer blind kon proeven. Van elke fles werd slechts de helft gedecanteerd, zodat na de karafferij de wijn ook nog eens uit de (één dag op voorhand geopende) fles kon worden geproefd. Zeer interessant, zoals later zou blijken. 

De wijnen werden in deze volgorde geproefd : 

1.    Chateau Fougas Maldoror 2001, cotes de Bourg

2.    Château Fleur Haut Gaussens 2002, Bordeaux

3.    Château Gigault, cuvée Viva 1999, 1^re cotes de Blayes

4.    Château Cap de Faugeres 2001, cotes de Castillon

5.    Reignac 2001, Bordeaux Supérieure

6.    Château Puygueraud 2002, Cotes de Francs

7.    Château Ferran 2001, Pessac Léognan (extra fles Gerten ) 

Nadien kwamen als bij toeval ook nog enkele zoete en sterke dranken op onze proeftafel terecht, maar daarover later meer. 

De rode draad (én druif) bij deze degustatie was : 

De MERLOT-druif in de‘kleinere’(= minder bekende ) appelaties van de Bordeauxstreek . 

( de grote merlot – appelaties zijn Pomerol, St.- émilion,  Fronsac en Canon- Fronsac ) 

Elke aangeboden wijn werd samengesteld uit MINSTENS 50 % Merlot, aangevuld met (vooral) Cabernet Franc, Cabernet Sauvignon en een enkele keer Malbec. 

Reeds na de eerste neus in ’t eerste glas van onze Petrus (door ingewijden ook wel Peturf genoemd ) klonk er een enthousiast “ AHA” (of was het ‘oho, héhé, jaja of oelalalalala..,) door de schitterend (met Zweeds imitatiedennehout) verbouwde leefruimte van de C-familie. Inderdaad, de startwijn was meteen een voltreffer. De Chateau Fougas Maldoror 2001 had een vol, toasty aroma met pakken zwart fruit. In de mond was hij geconcentreerd en smeuïg, maar ook zacht en evenwichtig. Frank vond hem zelfs enigszins suggestief, maar wát de wijn dan wel suggereerde bleef ook voor hem een raadsel.  

Daarna volgde Château Fleur Haut Gaussens 2002. Eveneens een zeer lekkere wijn, maar de enige van de avond die een enigszins ander karakter, een andere textuur vertoonde. Bruno vond  z’n kruidige en mineralige aard zelfs aanleunen bij een bourgogne. Tamelijk complex en met een behoorlijke lengte was dit een aangename verrassing, zeker wanneer het prijskaartje in acht werd genomen. 

Interessante proefnotitie :

Peter : “ hmm, volgens mij wat alcohol “ Luk : “ Neenee, dat is dienen zonder ! “ 

De derde wijn, Château Gigault, cuvée Viva 1999, werd in eerste instantie door iedereen als iets zuurder ervaren (in de afdronk). Hij had nochtans een mooie geur van pruimenconfituur en na een tijdje in het glas ontdekte ondergetekende  een typische, zachte St-Emilion smaak. Toch bleef hij wat één-dimensioneel en presteerde hij, na onthulling van de etiketten, ietwat onder de verwachtingen. 

Château Cap de Faugeres 2001 kon zowel qua geur als qua smaak onmiddellijk iedereen bekoren. Hoewel niet overdreven geconcentreerd, konden we toch genieten van rood en zwart fruit, ietwat karamel en een mooie afdronk. Zeer soepel en evenwichtig, een genot om drinken. Voor Peter de derdebeste wijn, en dat is fijn, want hij bezit er een dozijn. 

Tijd voor de topper van de avond. De commentaren over de Reignac 2001 waren unaniem. Hoewel de neus iets meer gesloten leek, was zijn smaakpallet nog indrukwekkender dan  dat van de Fougas. Zeer viskeus (doch geen goede keus bij vis ), boterachtig, zachte mokkatonen, goed geïntegreerde tannine en een heerlijke, lange afdronk. Parker heeft overschot van gelijk wanneer hij beweert dat vele Grand Cru Classés aan deze wijn een puntje kunnen zuigen. 

De familie Thienpont is wereldwijd bekend voor z’n schitterende wijnen, waaronder Vieux Chateau Certan en Le Pin. Ook de Château Puygueraud 2002, gemaakt door neef Nicolas, is werkelijk een dot van een wijn. In de neus fruit en wat chocolade, heel harmonieus. De smaak was tamelijk vol en evenwichtig, mokka, zwart fruit, subtiel hout. Een wijn zonder complexen, maar complex genoeg om de ware wijnliefhebber te plezieren. Was ook favoriet van de Gerten, die in deze wijn zichzelf terugvindt. 

Vóór de onthulling van de wijnen gaf elke proever zijn top – 6 (beste wijn in eerste kolom) : 

Bruno	1 (fougas)	5 (reignac)	6(puygueraud)	4 (faugeres)	2 (gaussens)	3 (viva)
Peter	1	5	4	2	6	3
Geert	6	5	1	4	2	3
Luk	5	1	6	4	2	3
Jo	1	5	2	6	4	3
frank	5	6	1	4	2	3

 Besluit : twee toppers ( Reignac, 32 en Fougas, 31 punten )

Één subtopper ( Puygueraud, 24 punten )

Twee middenmoters ( Faugeres, 18  en Haut-Gaussens, 15 punten )

Eén lelijk eendje ( Gigault Viva, 6 punten ). 

Toch is deze laatste wijn op zich een schitterende wijn, maar  mede door z’n aanvankelijke zure nasmaak en wederzijdse beïnvloeding van de proevers, misschien ook door de decantatie (het was de oudste wijn, decanteren was misschien niet bevorderlijk) werd hij wat ondergewaardeerd en staat hij tot z’n eigen verrassing en ontzetting een beetje wezenloos op de laatste plaats.

Wanneer we de wijnen rangschikken rekening houdend met de door mij betaalde prijs komen we tot volgend resultaat 

Fougas (15 euro ) : 2,13333

Reignac ( 15 euro ) : 2,06666

Puygueraud ( 11 euro ): 2,181818

Cap faugeres ( 9 euro )  : 2

Haut gaussens ( 7 euro ): 2,142

Gigault : ( 13 euro ): 0,4615 

Conclusie : met uitzondering van Viva, een gelijkwaardige (en volgens mij zeer goede) prijs -kwaliteit verhouding ! 

Het was al mooi geweest, maar uiteraard kon de gastheer zich niet bedwingen, en schotelde hij ons nog heel wat extra lekkers voor : 

Eerst ontkurkte Herr Gerten chateau Ferran 2001, Pessac – Léognan : heel soepel en elegant in het glas, bos en witte chocolade, lekker lang in de mond en goede afdronk, een waardige sparring partner voor de andere wijnen van de avond. Iedereen vond hem zelfs zeer gelijkaardig aan alles wat we ervoor hadden gedronken, wat ons deed vermoeden dat ook deze wijn gedomineerd werd door de merlot-druif. En inderdaad, na enig googlewerk bleek…60 % merlot! Zouden we er dan toch iets van beginnen kennen …? Na samenspraak werd deze wijn door het voltallige team in de subtoppercategorie geplaatst.  

Luk : deze wijn zal ik eens bestellen in de ‘Chez Mie ‘ 

Toen volgde de onvermijdelijke Château Rayne Vigneau, 1994. Wederom werd bewezen dat, na het drinken van lekkere rode wijnen, niets beter smaakt dan een 10 (of meer) jaar oude zoete  Sauternes. Genieten ! 

Wat kan je daarna nog schenken ? een topporto, dacht G.C., en hij gaf ons Quinta do infantado, vintage character. dit is vintage Porto uit een niet- vintage jaar (1999). Heel vineus, zeker niet te zoet, een streling voor onze (nochtans reeds behoorlijk verzadigde) tongskes.

En de liefhebbers konden afsluiten met een super – calvados, Roger Groult, Pays d’ Aude. 

Eindbesluit  

Het is aangenaam om vast te stellen dat de oordelen over de wijnen zeer dicht bij elkaar lagen. Zowat iedereen ging akkoord over de toppers, de rest van de wijnen lagen dicht bij elkaar. Enkel Gerten had Chateau Puygueraud op de eerste plaats, maar hij had deze wijn dan ook gedronken uit het eerste deel van z’n zelfbouw – Riedl –glazenkit. We hebben duidelijk de overeenkomsten in deze wijnen herkend, uiteraard te wijten aan de Merlot – druif. 

Volgende keer, donderdag 9 juni 2005,  trachten we de verschillen en gelijkenissen te ontdekken van een aantal Médocwijnen, daarover meer in een volgende mail. 

Rest nog enkel de prijsvraag : 

“Wie van onze wijn aficionado ’s heeft nog dezelfde nacht boven de pot gehangen ? “ 

hoofdprijs is een interessant boek : “ beschouwing van de vomitornitologie bij rare vogels “ door Prof. Em. G.Claus

groet, 

Vino Koerov