Thierry’ s Birthday Party

Verjaardagseditie van HT bij Thierry.
t Was de moeite…

Vauversin Champagne premier cru (Oger): Verleidelijk aroma, rijk in de mond, volgens sommigen wat laag in zuren. Maaltijd Champagne.

Tribut Chablis Beauroy 2012
Eerste gedacht was: een alligoté van een topwijnbouwer. Nee? Dan Chablis. De wijn was wat zilt en chalky, gerookt, zocht nog wat naar zijn evenwicht (toonde zich in 2 fasen, nog niet geïntegreerd hout in het middenstuk). Een paar uur later een slokje herproefd en was meer in balans. Sommigen dachten dat hij over zijn top was, persoonlijk denk ik het omgekeerde (maar ik denk dit van mezelf ook, dat zegt genoeg ) 88+

Bernard Faurie, Hermitage blanc 2011
Iemand zei viognier, ik dacht eerst aan chenin, het bleek marsanne-rousanne te zijn. Een heerlijke neus, eerst wat droog in de mond maar vervolgens enorm sappig, abrikoosjes in de afdronk, sublieme wijn. Een echt Folieke, dit Faurieke. 93-94

De eerste rode was al meteen een voltreffer.
Kirsch in de neus, rood fruit, cacao. Fris, sappig, subtiel. PvdW en ik slaagden erin dit tot op het domein te raden (ja, áls we er dan eens klop op zitten mogen we t ook schrijven he, we lachen al genoeg met onszelf). Op t domein door Vince aangekocht, deze Chamonard Morgon Clos de Lys 2013. Deze wijn deed pvdw zelf overwegen om een Beaujolais in te voeren voor de Wijnzolder. Eindelijk
91-92

De Bourgondische gamay was uiteraard de perfecte opstap naar grote broer pinot noir. Regis Forey Vosne Rolanee Les petits monts 1r cru 2011. Eerst wat animaals en asperges in de neus, dan kruidigheid (laurier), een verse doos caran d‘ ache. Veel structuur maar toch lichtvoetig, complex doch niet vermoeiend. Naar de afdronk toe toont het mindere jaar 2011 wel wat zijn kleine kantjes (lichte droogtrekking en groenigheid). 91+

Het belang van perceptie of een referentiekader, of hoe subtop direct herkend wordt door de concurrentie van top.

In andere omstandigheden zou de Vosne van Forey sowieso als absolute topper worden beschouwd. Maar wat erna kwam toonde dat ook in de hoogste regionen van de Bourgogne een hiërarchie heerst. Les Fuées is een perceel in Chambolle dat vlak naast Bonnes Mares ligt. De 2011 van Barhod was gewoonweg stunning. In de neus eerst wat putje, dan heerlijk fris zwart fruit, daarna een ijzerachtige mineraliteit en broodkruim. Verschillende laagjes dus, heel fijnzinnig en complex. In de mond puur satijn, sap dat blijft komen (alsof iemand constant aan een vaatje blijft tappen) een eindeloos gevoel.
Hedonistisch en aldus 94, flirtend met de 95.

Er volgde geheel iets anders, en toch paste de wijn in het rijtje door zijn evenwicht en superzacht karakter. Sigarenkistje, zoethout, leder, enfin dit moest een Bordeaux zijn. De Larmande St Emilion 1988 werd door velen 15 jaar jonger geschat. we gaven hem 91 punten, checkten bij Topwijnen hoeveel die vandaag moet kosten. De 2016 blijkbaar 30 euro. Hé, interessant, bestellen? elk 3 flesjes? Okeeeahneee, wacht…Ik lees hier dat vandaag Michel Roland de vinificatie waarneemt. Laat maar zo.

En alweer volgde een totaal andere wijn. Iets moeilijker nu om volgen na de perfect gerijpte Bordeaux en de zalige Bourgognes. Wat gesloten eerst, compact. Amandel, laurier, tabak.
Dit wordt beter met de minuut. In de mond eerst nog wat hermetisch, bij de tweede slok heel fijn, fris, nét genoeg rijp zwart fruit, anijs, Italiaans leder…Deze Uvaggio Costa delle Sesia 2010 van Sperino (we herkenden nebiolo maar is aangevuld met vespolina en croatina) was incrachable. Uitmuntende wijn! 92
De grote broer is nog beter zei Vince, we wisten toen niet dat we die ook nog zouden proeven…
Na de de glorieuze passage van de Chambolle van Barthod dachten we dat de WOTN gepasseerd was.
Thierry kennende hadden we beter moeten weten…

Roosjes, mandarijn, agrume, Pim’s koekjes, een ultiem edel aroma. In de mond heel fijn, heel lang, heel complex, pure Bourgondische finesse die me nochtans even aan een niet-Bourgogne deed denken: de Brune et Blonde Cote Rotie die ik mocht proeven bij Bowmore en die toen alle proevers betoverde. Maar we hadden een Grand Cru in het glas.
Deze Charmes Chambertin 2010 van Stephane Magnien gaf ons fantastisch genot maar stemde ons tegelijkertijd een beetje droef. Was het weemoed om de mooie jaren die achter de rug zijn? Was het verdriet om de vervlogen fraîcheur van onze levers? Een bevlieging van hedendaagse weltschmerz?
Neen.
We waren er ons allen plots heel erg van bewust dat deze wijnen in de toekomst (nu al eigenlijk) totaal onbereikbaar worden voor de modale wijnliefhebber.
96

Vooraleer het hier te serieus wordt geef ik nog even dit mopje van Thierry mee.
Een Franse wijnbouwer vertelde dat sommige activiteiten bij het ouder worden toch wel wat in frequentie minderen.
Het ging niet over het degusteren, doch over het in praktijk brengen van vleselijke geneugtes.
De wijnbouwer ging uit van volgend schema:
MMS aan 20, 30, 50 en 70 jaar.
wat dit betekent leest u aan het einde van dit verslag.

Eerst stilstaan bij de witte wijn die we dronken bij quenelles de brochet (snoek). We dachten aan een chenin, of een geouderde chardonnay (door de honingtoetsen) maar we kregen een prachtige… savagnin in het glas. Domaine Labet, Cotes de Jura 2002.

Bij de volgende wijn
was het duidelijk:
Zijn profiel
was zuidelijk

Tot hier dit streepje poëzie voor de meerwaardezoeker.

Mineraal, kruidig, lichte animaliteit (rubber), cacao.
Krachtig mondgevoel, we dachten even aan Chateauneuf, mede door de alcohol in de finale.
Het bleek de betere cuvee van Sperino te zijn. De Lessona 2010 kon ons bekoren, maar we verkozen toch de lichtvoetigere Uvaggio.
92

Tijd voor nog een Bordootje. Te pejoratief, want deze knappe wijn had een zeer frisse neus met blauwe bes maar ook rijp rood fruit, een enorm sappig mondgevoel met perfect rijpe tannines en heel mooi evenwicht.
We hebben een gezamenlijk verleden met de heer De Ligneris, we herinneren ons zijn tranen toen hij vertelde over de verkoop van zijn geliefde Chateau te st Emilion. Lees er meer over op de blog:
https://wijnliefhebbers.wordpress.com/20…t-emilion/
Deze Soutard 2000 was een pracht eerbetoon aan “le con contraire”..
91

We hoorden van ver al trein en bus claxonneren, dus we waren toe aan de laatste rode wijn.
Tiens, schenkt Thierry ons hier een Cahors? Dat zou een primeur zijn.
Zoethout, drop, dode bladeren, munt, iets chemisch. In de mond wat ruw, veel materie, hoge zuren, weinig balans, te hoge extractie. Een Roland-wijn, quoi.
Het bleek Pavie Maquin 2011 te zijn. Beetje karikaturaal vandaag, maar binnen een jaar of 20 kan dit even goed top zijn.

We namen afscheid tijdens het degusteren van een heerlijk glaasje Sauternes waarvan bleek dat de druiven geoogst werden toen schrijver dezes nog geen wijnen maar de inhoud van de papfles evalueerde.

Dank aan de gastheer en zijn vliegende assistent voor een hedonistische zondagnamiddag…

20 MMS (Matin, Midi, Soir)
30 MMS (Mardi, Mercredi, Samedi)
50 MMS (Mars, Mai, Septembre)
70 MMS ( Mes Meillleures Souvenirs)