Cijfers en letters

 

Robert parker mag dan nog fel gecontesteerd, gehaat of gehyped zijn, ik constateerde reeds meermaals dat zijn beschrijvingen niet enkel een lust zijn om te lezen ( ik krijg steeds zin in een glas wijn bij lectuur van zijn proefnoties), maar ook heel wat betrouwbare informatie bevatten. Hoewel elke beschrijving van een wijn subjectief mag genoemd worden, is zijn oordeel voor mij een heel goede leidraad om te weten wat ik van de wijn in kwestie mag verwachten.
Interessant hierbij is dat Parker zelf beweert dat zijn beschrijving veel meer zegt over de wijn dan het aantal punten dat ie hem toekent. 

Zo durf ik vermoeden dat er af en toe flessen zijn die Parker scoregewijs licht onderwaardeert om de kans te geven aan wijnliefhebbers die wat verder kijken dan de scoregekke wijnsnob, de Chinees met etikettenkoorts  of de inhalige Nouveau Russe, om mooie wijnen aan te schaffen aan niet geëxplodeerde prijzen.
Tussen het gekaft en eerste geschrijf van m’n schoolgaande jeugd door hoor ik de roep om een voorbeeld.
Komt ie.

belle vue

Op elke hoek van de Bordelese straten vind je waarschijnlijk wel een Chateau genaamd Belle-vue. Het Haut Médocbrouwsel waarover ik het wil hebben blinkt dus allesbehalve uit in originaliteit qua benaming. Maar dit euvel wordt ruimschoots goedgemaakt door het klassevolle,sobere etiket, de mooi gevormde fles en niet in het minst door…de wijn zelf.
In zijn Bordeauxwijngids( Franse versie) schrijft Parker  het volgende over de 98-jaargang van deze wijn:

Ce vin est une révelation de son millésime. Chose assez impressionante, il ezt issu de très faibles rendements de l’ ordre de 45hl/ha, comparables à ceux observés par les meilleurs crus classés. (…)Offrant de profonds aromes de cassis, de chêne neuf et de boite à épices, il est moyennement corsé, avec des tannins étonnament souples^pour le millésime. L’ excellent 1998 affiche le niveau d’ un cru classé.

Het geBobte bedeelde dit schitterend sap met een…schamele 87 punten.
Op basis van zijn score zouden de meeste wijnfanaten deze wijn geen 15 euro waard achten. Maar de beschrijving leert dat u voor deze prijs niet minder dan cru classé niveau in huis haalt.
Toen Colruyt de 2002 van dit domein (( 88 RP) afficheerde aan 13.75 € twijfelde ik dan ook geen seconde.

De verwachtingen werden ruimschoots ingelost. De eerste dag leek de wijn nog wat groenig, hij had heel wat tijd nodig om open te komen maar intrigeerde wel onmiddellijk. De tweede dag bewees Kasteel Schoonzicht 2002 dat achter zijn boeiende eerste indruk wel degelijk genoeg diepgang verschuilde om de wijnhedonist heel wat genot te verschaffen. Een heerlijk complexe wijn plooide zich open in zachte laagjes op de tong. Een herkenbare klasseMédoc met bijzonder weinig houtaccenten (hoera) maar met een heel speciale, vlezige Petit Verdottoets. De laatste twee glaasjes op derde dag waren nóg beter.
Nu
Sociando Malet  duurder is geworden dan de meeste 5de en 4deGrand cru Classés lijkt me deze Chateau Belle-vue,  een evenwaardig alternatief.
Snel, vooraleer Parker z’n punten aanpast.

8 gedachten over “Cijfers en letters

  1. Interessante tip!

    Ik had beloofd om iets over de proeverij met de Troplong van ’94 te zeggen. Dus bij deze dan.

    Het is een heus feest geworden voor de wijnhedonist en de lekkerbek.
    We begonnen met kalfszwezeriken en gamba’s en brood met citroen, kappertjes en peterselie. Daarbij dronken we een witte Latour-Martillac uit 2001. Fantastische wijn vind ‘k dat, met exotische abrikoos en citrus in geur en smaak. Top!

    Daarna hadden we een bord met pasta, parmesaan, truffelolie, boter en witte truffel. De truffel was jammer genoeg niet vers, maar het was niettemin zeer geslaagd. Te vergelijken met een pasta met een goede verse wintertrufel. Daarbij kwam een Meursault uit 2002. Zeer verdienstelijk, mineralig en vooral botergeur! en billijk qua prijs. Ik was toen al met een eerste rode wijn begonnen: Pavie van 1996. Eerste maal dat ik dit drink en dit was straf: het beste wat ik die avond gedronken heb. Helemaal niet mager, wel mooi afgerond, geurig, zoetig. Jammy!

    Het hoodgerecht bestond uit een uit de kluiten gewassen filet pur die omwikkeld was met prosciutto. In de oven gegaard en met het braadvocht, look en rode wijn een saus gemaakt. Daarbij kwamen spinazie, krokant gebakken aardappelen en grote champigons uit de oven met een vulling van gedroogd eekhoorntjesbrood.
    We waren met 4, waarvan 2 ouderen en 2 jongeren. De jongeren kozen voor de Pavie, de ouderen verkozen een Gisgours uit het jaar ’90. Toeval? De giscours was sterk geëvolueerd met truffel- en champignongeur. De wijn was nog levend maar was naar mijn smaak al een tijdje zijn hoogtepunt gepasseerd. Maar we kwamen dus goed overeen.

    Er was evenwel nog de derde rode; de Troplong Mondot van ’94 hadden we een kleine 2 uur gekaraffeerd. Maar dit werd een jammerlijke tegenvaller. Kleur was donker, inktachtig, geen evolutie.wauw! De neus bleef gesloten. De smaak werd ontsierd door hopen tannine, bij het doorspoelen kreeg je mond een schuurpapierachtige behandeling… Het was ook moeilijk om daar echt veel smaakcomponenten in te vinden. Dit lijkt mij toch een moeilijke wijn te zijn. Ik volg Parker bij veel dingen die hij schrijft en hij kan schrijven, maar als hij het over “une grande douceur à l’attaque” etc heeft, dan proefde hij toch een heel andere wijn.Soit.

    Dat was het en ik wilde niemand afgunstig maken, ik had het beloofd om het te doen ;-).

    Like

  2. dronk ik onlangs ook een Latour Martillac ( samen met enkele andere wijnen hé Venne), is idd top, zeker in prijs kwaliteit–verslag is al klaar en verschijnt hier binnenkort.
    Jammer van die Troplong Mondot, misschien attaqueerde Parker eigenares Christine Valette ipv haar wijn…

    Bedankt voor ’t mooie verslag!

    ps@ Aardvarksken: die Bellevue moet je wel bestellen via de site…maar zeg haar dat ze uit de rekken eens zo een ‘gewone’ JBG chenin blanc meegrist ( was ooit tip van PvdW, schitterend vol en toch fris mooi wit aan aan <6€) je zal er geen spijt van hebben ).

    Like

  3. en hij was toevallig nog van hetzelfde jaar… Hopelijk niet teveel details in het verslag:-)
    Bizar van die Troplong 94, kon hij niet op tegen de rode wijn saus?

    Like

  4. Hey,

    De Troplong kon perfect op tegen de saus, maar door het teveel aan taninne was de wijn gewoon niet te genieten. Je kon daar niets mee. Dat vonden we unaniem met z’n vieren.
    De ’86 die ik ooit dronk (2 keer) enkele jaren geleden, was dan weer helemaal over the top. (kadaver) Ik weet dat mijn vader daar een kist van had, die hij in het begin van de jaren ’90 kocht, aan toen nog een zeer zeer schappelijke prijs. Elk jaar probeerde hij 1 flesje en kwam er telkens hetzelfde verdict: beenhard, niet te pruimen. Toen hebben we enkele flessen 10 jaar ongemoeid gelaten, maar in de tussentijd was de Troplong jammerlijk overleden.. Vreemde wijn!

    Like

Reacties zijn gesloten.