Vergankelwijn

 

Gisteren sloot ik een weddenschap af met mijn oudste dochter.
We wedden voor 100.000 euro dat er (geen) leven is na de dood. Zij zei van wel, ik van niet.
Even later snapte ik dat zij deze weddenschap helemaal niet kan verliezen… of beter nog, ik kan ‘m nooit winnen…

Dat vond ik erg genoeg om troost te gaan zoeken bij wijnmaatje PvdW.
Op het terras, met af en toe een vleugje verkoelende wind, voorbode van het aanstormende onweer, vergaten we algauw de vergankelijkheid van de schoonheid, het leven en de wijn.

Domaine Alain Paret Larmes du Père 2005(Colruyt 12€)
Peper en rood fruit,
Evenwichtig en fijn
Een typisch koele
Noordelijke Rhonewijn.

Maar ook…
Een ongelooflijk verrassende Oostenrijker, Schloss Gobelsburg Lamm (Delhaize wineworld), door Jan en mezelve wel als klassewijn herkend maar niet als Gruner veltliner (leek wel een topchenin!) 
Een heerlijke Château de la Grille, Chinon 2000 ( die ik 2004 schatte, zó jong)
Én een prachtige Maranges 1er Cru "Clos des Loyères" Edmond Monnot, een Bourgogne zoals we ze te weinig te drinken krijgen. Verkrijgbaar hier aan 14€.

Maar ik had het over mijn oudste dochter.
Tegenwoordig heeft ze, zoals alle pubers, Netlog.
Op de hare staat er een poll met volgende vraag:

 

Ga je op Nee klikken?

Ja
Nee
Kaka

Éen keer raden naar het topantwoord.