Een beetje wijnfanaat geeft zich natuurlijk niet zo gauw gewonnen als hij de wijn zijner dromen niet meteen vindt. Terug thuis (snik) nam ik me voor om toch hier en daar eens te informeren bij (zoals men dat zo netjes zegt) de betere wijnhandel.
Vinvino-wijnen uit Sint-Truiden en Hasselt lieten me weten dat de 2003 uitverkocht was. “Maar wij verwachten binnen enkele dagen (eind april, begin mei) de wijnen van 2004”, schreven ze in hun mail.
“Ik weet het, want gisteren heb ik gezien dat de flessen aangekomen waren en dat de kurken (afkomstig uit Spaans Baskenland en eerst gecontroleerd in een labo in Dijon) ook geleverd zijn”, had ik eigenlijk moeten antwoorden om een beetje indruk te maken bij de Limburgse wijnhandelaars. Maar af en toe overvalt me een zekere schroom, die me dwingt een lager profiel aan te houden.
Het vervolg van de Vinivo-mail zou ik zonder voorkennis beschouwd hebben als een ordinaire verkoopstruc, maar inmiddels weet ik wel beter: “De prijzen zullen wellicht ongeveer hetzelfde zijn. Ik kan u echter al zeggen dat het aantal beschikbare flessen ook dit jaar zeer beperkt is en dat u er best vroeg bij bent.”, schreven de vineuze onderdanen van Stevaert.
Ondertussen belde ik ook eens naar Divo in Jabbeke, waar ze de koppige madam uit Gevrey ook kennen. “Tja, een beetje 2003 hebben we hier nog wel”, hoorde ik tot mijn genoegen.
“De prijs? Even kijken… 33,21 euro”.
“Mmm, dat valt mee.”
“Da’s al een tijdje de prijs voor haar vieilles vignes”
“Oei, da’s niet de prijs voor de Clos Saint-Jacques”?
“Neen, neen, die kost 59,96 euro. En daar kan ik er nog maar drie van missen”
“Euh… Ik denk er nog even over na. En de 2004?”
“Die verwachten we heel binnenkort”
“Ik weet het. Ik heb namelijk zelf… euh… gehoord dat hij binnenkort op de markt zou komen.”
“Tja, en de prijzen zullen ongeveer dezelfde zijn, want er is in 2004 zeer weinig wijn gemaakt bij Esmonin.”
Even dacht ik: “Dan wacht ik maar tot de 2005 klaar is.” Maar een flashback trok me terug naar Esmonins kelder en ik hoorde haar vertellen over de wijn die daar in vaten lag te rijpen.
“2005 is geen uitzonderlijk jaar. Iedereen heeft het over un millésime extraordinaire, maar ik hou niet van die omschrijving. In de bordeaux kunnen ze daar zo overdreven over doen. Ze denken dat ze daardoor meer flessen kwijt zullen raken, en misschien helpt het wel. Maar 2005 was gewoon een goed jaar. We hebben een normaal jaar gehad met een mooie nazomer. Dus zullen we een wijn maken die een juiste expressie weergeeft van de omstandigheden van dat jaar. Wat daar extraordinaire aan is, ontgaat me eigenlijk. 2003, dàt was een uitzonderlijk jaar. Zo lang droog en heet… Komt zelden voor. Als je dat extraordinaire wilt noemen, akkoord. Maar dan heeft met het meteen ook over een wijn die daardoor atypique zou zijn. 2003 een atypisch jaar? Fout! De wijn van 2003 is net typisch voor het weer dat we dat jaar gehad hebben. Neen, ik hou niet van die modewoorden.”
In ieder geval, na mijn flashback maakte ik me opeens maar weinig illusies meer dat de 2005 wél betaalbaar zou worden voor de gemiddelde pé met de wé. Tenzij de eigenaar van deze blog natuurlijk in een gulle bui zou besluiten dat hij de s
chrijver van maar liefst drie Bourgondische bijdragen voor zijn elektronisch poësiealbum een bijna onbetaalbaar vloeibaar woord van dank moet schenken( NOT, V. ). Maar zelfs dan zou een zekere schroom me doen besluiten om deze nochtans terechte blijk van waardering te weigeren. Ik denk dat ik maar eens een psychiater opzoek.
Vinejo s Wijnblog 