Fond of Napanook

Pétrus, Hosanna, Magdelaine…de namen klinken ons bekender in de oren dan de glazen (gevuld met deze wijnen) ooit zullen klinken in onze handen. De eigendommen behoren allen toe aan de familie Moueix, die vanaf 1937 grotendeels verantwoordelijk is voor het op de kaart zetten van de wijnen van de rechteroever, Pomerol en St Emilion.

Christian Moueix, zoon van Godfather Jean Pierre, behaalde in ‘69 zijn masterdiploma  oenologie aan de wijnuniversiteit van Californië.

Gedurende de twee jaar in Amerika werd hij verliefd op de Napa valley, en met de hulp van Robert Mondavi vond ie algauw een passende wijngaard ( Inglenook ) om de Franse know how in Napa toe te passen.

Dominus Estate was geboren. Voornamelijk cabernet sauvignon stokken, maar sedert enkele jaren een stijgend aandeel merlot, cabernet franc en petit verdot.

Moueix introduceerde daar ook het systeem van tweede wijnen, gemaakt van de iets minder gunstig gelegen percelen. Zo ontstond Napanook, een wijn die ik op deze plek ( vintage proefnotities ! ) al eerder dronk in gezelschap van zijn grote broer. Verder info over Napa postte ik eerder reeds hier.

Vorige week dronk ik m’n laatste fles 1998, gekocht in Delhaize bij de kelderresten ( want de basisprijs, 29 €, ligt belachelijk hoog )

De eerste dag was deze wijn dún, dunner dan het laagje beschaving dat Filip de Winter pleegt te bezitten, en zo gróen, groener dan Vera Dua in fluorescerend Shreckpak.

Een ware ontgoocheling, ik had ‘m bijna in de spoelbak leeggegoten.

Gelukkig deed ik dit niet, want de dag daarop was de Napanook op onverklaarbare wijze stukken lekkerder. Complexer, meer diepgang, mooiere lengte, enfin, mocht m’n vrouw toegeven dat ze de halve fles had vervangen door een mooie St Estephe, ik zou het geloven.

Geef dus een wijn nooit te snel op, gun hem steeds een tweede kans na een korte zuurstoftherapie, net zoals men doet met sommige wielrenners. Laat hem echter geen twee weken open staan in de keuken om hem dan opnieuw te proberen. Dát zou wel eens kunnen leiden tot het Frank Vandenbroucke effect.

Uiteindelijk werd de Napanook 1998 dus toch een verdienstelijke Amerikaan, maar het prijskaartje van 29 € maakt er een koopje van dat samen in de afprijsbak mag met het boek “Rechts voor de Raap” van (de eveneens op Amerikaanse leest geschoeide neoliberaal) J M Dedecker.

Anderzijds, nooit eerder zag ik zo een mooie, bijna kunstzinnige uiting van wat een ongefilterde wijn in het glas kan opleveren.