Pavie en rose

 De Kerstboodschap van correspondent PvdW ( vorig bericht ) kan aanleiding geven tot een heel interessante discussie. Indien u er op wil reageren, graag.

VB stemmers gelieve zich te onthouden – sorry, op dat gebied permitteer ik mij een onverbiddelijke intolerantie-.

 

Maar ondertussen heb ik wel nog enkele wereldse zaken te melden.

 

Ik kreeg van mijn liefste schat een heel mooi kerstcadeautje.

Geen fles wijn, maar m’n tweede grote liefde ( materieel dan wel ), een cd.

Op de  hoes ( sorry, ‘…op de voorplaat van het cd boekje…’ bekt heel wat minder en ik ben nog van de generatie jongetjes die er een kick van kregen een LP uit de hoes te halen, voorzichtig op de draaitafel te leggen, en dan, met de hoes op schoot de muziek te beluisteren ) een tekening van een paardentriootje.

Niet echt een mainstream schijfje dus.

Cocorosie.

Schitterende intimistische luistermuziek, beetje Bjork, beetje Kate Bush, special en hemels mooi. Ga eens een kijkje nemen in Cocorosieland  –30 sec.geduld, het wachten loont de moeite.

 

En vorige week proefde ik een fles wijn waarvan de 2001 4 + 2 gratis stond ( en ik denk nog steeds staat ) in Delhaize.

Chateau Soudars, Haut Médoc, 2000 : Gemaakt door de vakman die ook Verdignan en Coufran op de markt brengt, Eric Miailhe in St -Seurin de Cadourne.

Geurige neus, stal en kruiden, ceder en laurier. In de mond redelijk soepel, munt, zwart fruit. Na een tijdje plooit hij zich heel mooi open, heel fijne wijn. 85

Als de promotie in Delhaize nog loopt ( denk van wel ) koop je hem voor 8,25 euro per fles.

Aan die prijs, kopen, vraag desnoods een voorschot op uw nieuwjaarsgeld.

 

En voor wat betreft Kerstavond, the picture says it all.

Kerstboodschap

Bij wijze van bezinning, de kerstboodschap van PvdW.

 

De Belgen getest

 

De Schepper heeft vorige week de Belgen getest.
Neen, ik bedoel niet André De Schepper, die hier bij ons in de buurt woont en bij wie je terecht kan voor het steken van een regenput of voor andere grondwerken (de man heeft trouwens zijn naam ook niet gestolen…).
Neen, ik bedoel De Echte Schepper, God de Vader, “le Créateur”, hier in de streek ook wel “Ons Here” genoemd.
De Schepper had het idee opgevat om eens te kijken of de naar Zijn aanvoelen opgeklopte kerstgekte méér was dan alleen maar een façade. Of het naar Zijn aanvoelen eindeloze geleuter over vrede, vriendschap en verdraagzaamheid enkel een smoes was om een avond lang te kunnen genieten van exquise gerechten en bijpassende wijnen van de meest gerenommeerde Bourgondische wijnhuizen, of er misschien toch een oprecht gevoel van mededogen met de minstbedeelden achter schuilging.
Daarom pakte De Schepper met Zijn eindeloos lange vingers twee weken geleden voorzichtig een tiental arme Afrikaanse drommels bij de versleten revers en zette hij ze nadien met de nodige omzichtigheid in een verborgen ruimte bij het roer van een groot vrachtschip.
De Nigerianen vonden het niet eens zo erg dat ze op zo’n wildvreemd schip gedropt werden door Ons Here. “Slechter dan wat we hier achterlaten kunnen we het toch niet treffen”, mompelden ze in hun primitief Afrikaans dialect.
Ze hadden ongelijk, want hun boot voer naar Fort Europa.
Ons Here had de test eigenlijk uitgedacht omdat Hij zelf vroeger in een gelijkaardige situatie terechtgekomen was. Niet dat Hij er zich nog iets van herinnerde, want het verhaal dateerde van omstreeks Zijn geboorte. Maar Zijn vader en moeder (“onzen Tsjef” en “ons Marja”) hadden Hem het verhaal ettelijke keren verteld. Hoe Zijn moeder hoogzwanger een plek zocht om proper te bevallen, maar ze nergens terecht konden omdat de herbergen vol waren. En hoe Hij uiteindelijk in een stal geboren werd, maar ook hoe achteraf nog alles goed gekomen was, omdat er drie rijke mannen nog tal van waardevolle geschenken gebracht hadden, waaronder (meende Hij zich te herinneren) enkele bijzonder lekkere flessen wijn (het was iets met een heilige: Sint-Paulus of Sint-Pétrus of zo, maar daar was Hij niet meer zeker van – nu ja, ’t was ook al meer dan 2.000 jaar geleden en een mens durft dan wel al eens iets te vergeten).
In ieder geval, Ons Here wilde wel eens weten of tweeduizend jaar later de mensen al iets bijgeleerd hadden. Eigenlijk was Hij er redelijk gerust in, want het was toch niet mogelijk dat een moderne en democratische maatschappij (zo hoorde Hij dat altijd zeggen op het Eén-nieuws dat Hij via satelliet Ginder Boven kon ontvangen) arme drommels in de steek zou laten.
Hij had ongelijk, want Hij liet de boot naar Fort Europa varen.
Het resultaat van Zijn test volgde Hij vorige week uitgebreid op het Eén-nieuws. Hij werd er niet vrolijk van.
Hij had erop gerekend dat de Afrikaanse drommels, nadat ze in Kallo ontdekt waren, meteen liefdevol zouden ingehaald worden door de Belgen-in-Kerstsfeer. Hij had verwacht dat ze zich meteen zouden kunnen verwarmen aan liters hete kippensoep, die hen masaal en van overal in het land per express zou gestuurd worden.
Maar er gebeurde helemaal niets dat in het kerstgebeuren paste, integendeel. Zijn proefkonijnen werden met moeite wat verzorgd na hun uitputtende reis en meteen daarna moesten ze – in close-up te zien op het Eén-nieuws per satelliet – geboeid naar de onderzoeksrechter.
Ons Here verstond het niet goed. Geboeid? Hadden die jongens dan iets misdáán? Hij had het gevoel dat heel Zijn experiment wat uit de hand gelopen was. En dat verbeterde er niet op toen Hij de dag nadien de rechtstreekse uitzendingen vanuit het Belgische Parlement via Belgacom-tv kon volgen (het moet niet altijd voetbal zijn, dacht Hij nog). Want wat Hij daar hoorde, deed Hem kokhalzen. Hij zag er een man, genaamd De Man (maar die had zijn naam wél gestolen) van een partij die Hij nadien nog enkel durfde te benoemen met de afkorting VB. En die man had het in een vergadering op het hoogste niveau op het allerlaagste niveau over Zijn Afrikanen. “Of ze hier nog lang gingen blijven” en “Ze gaan ze toch geen asiel geven!”.
En Ons Here zuchtte. Hij zuchtte zo hard dat er normaal gezien in datzelfde Fort Europa waar Hij zich zo aan ergerde een zware storm had moeten opsteken. Maar het hogedrukgebied bleef braaf waar het al dagen lag. En er gebeurde helemaal niets. Iedereen ging maar door met het praten over Vrede en Gerechtigheid en de Opmars van de draaistoppen bij kwaliteitswijn en Hoe moeilijk het is een chenin blanc te herkennen als hij niet in Frankrijk gemaakt is. De Afrikanen werden als ordinaire misdadigers het land uitgezet. En Ons Here vroeg zich af of Hij eigenlijk nog wel bestond.

 

Paul Van den Wijngaard